جلسه ۷: حق التأليف و رايت

۱. نظر معظم له را پيرامون حقوق مالكيت فكرى و معنوى (حق التأليف، حق اختراع و مواردى همچون توليد بسته هاى نرم افزارى بيان فرماييد.

ج. به طور كلى مشروعيت مالكيت معنوى كه برآن آثار خاصى مرتب مى كنند و حتى در بعض موارد از ديگران سلب حق مى نمايند و ديگران را از تقليد آن ممنوع مى سازند در نزد اينجانب ثابت نيست.
۲. بعضى اوقات ناچاريم يك يا چند صفحه و گاهى يك فصل از كتابى را براى درس يا تحقيق كپى كنيم، چه صورت دارد؟
ج. كپى چند صفحه يايك فصل از كتاب، چاپ كتاب نيست
وآن حكم را ندارد، و اگر مالك آن اذن بدهد اشكال ندارد.
۳. شكستن قفل
CD
ونسخه بردارى و تكثير آن بدون اجازه از صاحب اصلى اش چه حكمى دارد؟
ج. اگر در موقع فروش، شرط نشكستن قفل و عدم كپى شده و يا مبنيّاً بر آن فروخته شده باشد، شكستن قفل و كپى كردن خلاف شرط است و جايز نيست و اگر كسى اين كار را كرد استفاده از آن براى شخص دوم اشكال ندارد.
[بهار بندگی(ویژه مبلغان ماه مبارک رمضان) - لطف الله صافی گلپایگانی  - صفحه۴۳]

رحمت بی بدیل ماه خدا 

انس بن مالک می‌گوید: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بر پله اول منبر بالا رفت و فرمود: «آمین» پس بر پله دوم منبر با لا رفت و فرمود «آمین» [۱] سپس بر پله سوم منبر بالا رفت و فرمود: «آمین» آنگاه بالای منبر نشست. اصحاب گفتند: ای رسول خدا! برای چه آمین گفتی؟ فرمود: هنگام صعود بر منبر جبرئیل نزد من آمد و در زمانی که در پله اول بودن گفت: به خاک مالیده باد بینی انسانی که نام ترا بشنود و لی برتو صلوات نفرستند. پس من گفتمی آمین. زمانی که در پله دوم بودم گفت: به خاک مالیده باد بینی انسانی که پدر و مادر خود را درک کند ولی اهل بهشت نشود، پس من گفتم: آمین. و زمانی که در پله سوم بودم گفت: به خاک مالیده باد بینی انسانی که ماه رمضان را درک کند ولی کاری نکند که مشمول رحمت واسعة الهی شود، پس من گفتم: آمین. [۱]

———-
[۱]: آمین یعنی خدایا مستجاب کن.

[۲]: بحار الانوار، ج۹۶، ص۳۴۷.

 قرائت قرآن
ماه رمضان فصل «بهار قرآن» است همانطور که هر چیزی «بهاری» دارد کما قال النبی صلی الله علیه و آله و سلم: «لِکُلِّ شَیٍ رَبیعٌ و ربیعُ القرآن شَهرُ رمضان» همانطور که «ماه رمضان» بهار قرائت و تلاوت و تدبر و تفکر در قرآن صامت است و از نفحات الهی و نسیم بهاری رمضان و قرآن، دل‌ها زنده می‌شود باید تفکر و تدبر کنیم به قرآن ناطق که در هر عصری امام معصوم می‌باشد. چرا که پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی».
قرآن ناطق این زمان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می‌باشند که یکی از عترت پیامبر است که حضرتش فرمودند: «المهدی من عترتی مِن وُلد فاطمة؛  مهدی از خانواده من، و از فرزندان فاطمه زهرا علیها السلام است. همان اندازه که به قرآن می‌اندیشیم به عِدل و شریک قرآن هم بیاندیشیم که می‌گوییم «السلام علیک یا شریک القرآن». اگر مردم برای قرآن «بهاری» دارند و آن ماه رمضان است بهار دیگری هم دارند که آن حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است که در زیارتنامه می‌گوئیم. السلام علیربیع الانام. سلام بر بهار مردم.
ولایت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف محور قرآن
———-.

منبع: رمضان نشان از قامت رعنا،   عباس رمضانعلی زاده  ،   صفحه۱۶

ولایت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف محور قرآن

امام صادق علیه السلام فرمود: «ان الله جعل ولایتنا اهل البیت قطب القرآن و قطب جمیع الکتب علیها یستدیر محکم القرآن و بما نوّهت الکتب و یستبین الایمان؛  خداوند، ولایت ما اهل بیت را مدار قرآن و جمیع کتب آسمانی قرار داده است؛ آیات محکم قرآن بر محور آن می‌چرخد و به سبب آن کتب آسمانی بلند آوازه شده و ایمان آشکار گردیده».
روح قرآن؛ ولایت مهدی استعین ایمان، رضایت مهدی است

———- 

رمضان نشان از قامت رعنا،   عباس رمضانعلی زاده  ،   صفحه۱۶

 یاد خداوند

انسان مؤمن در هر حال و در شرایط گوناگون زندگی، باید به یاد خدا باشد، نه آنکه هنگام گرفتاری و اندوه به خدا روی آورد و هنگام خوشی و رفاه، خدا را فراموش کند. بسیاری از انسان‌ها تنها هنگام گرفتاری ها، اهل نماز و دعا می‌شوند و خدا را یاد می‌کنند و از او می‌خواهند که گرفتاری هایشان را برطرف کند، ولی همین که گرفتاری شان برطرف شد و به خوشی دست یافتند، دیگر آن عهد و پیمانی را که با خدا بسته اند، به یاد نمی آورند. این رفتار مانند رفتار کسانی است که در پی توفانی سخت، در تلاطم امواج سهمگین دریا گرفتار آمده اند و درخواست کمک می‌کنند و آن گاه که با عنایت الهی پا به ساحل آرامش می‌گذارند، در پی عیش و نوش خویش می‌روند و دوران سختی را از یاد می‌برند. یاد خداوند از جمله عبادت‌هایی است که انسان را از بندگان خاص خداوند می‌گرداند. پیامبر در پاسخ کسی که از ایشان پرسید: چگونه می‌توانم از بندگان خاص خداوند باشم؟ فرمود: اَکْثِر ذِکْرَ اللّه ِ تَکُنْ أخَصَّ العبادِ الی اللّه تعالی.  خدا را زیاد یاد کن (در کارها و رفتارت پیوسته به یاد خدا باش). در این صورت، از بندگان ویژه خداوند خواهی شد. رسول اعظم صلی الله علیه و آله در حدیث شریف دیگری، ذکر و یاد خداوند را شفای دل‌ها دانست.  نشاط در عبادتنماز، ریسمان قرب انسان خاکی با خداوند متعال است. خداوند به آدمی اجازه داده است که در محضر او حاضر شود و با او سخن بگوید و به آرامش درون دست یابد. این آرامش هنگامی به دست می‌آید که حضور خداوند را در هنگام عبادت احساس کنیم. وقتی انسان در پیشگاه الهی برای پرستش و شکرگزاری می‌ایستد، باید با نشاط و شادابی و با توجه به اذکار و افعال، آن را به انجام برساند و با سستی و تنبلی عبادت نکند. متأسفانه برخی افراد وقتی سرگرم دادوستد، تفریح، هم نشینی با دوستان یا دیگر کارهای دنیایی هستند، هرگز احساس خستگی نمی کنند، ولی همین که به نماز می‌ایستند، گویا بار سنگینی بر دوش گرفته اند. از این رو، ذکرهای نماز را چنان با بی حالی ادا می‌کنند که انسان می‌پندارد اینان بیمارند. چه زیباست که پیوند خود را با خدای خویش استوار سازیم و عبادت خود را به شوق روحانی و اخلاص بیاراییم. نماز بسان هدیه ای برای پروردگار است. آیا رواست که عبادت‌های خود را بدون توجه و حضور قلب و با بی نشاطی به خدای مهربان تقدیم کنیم؟ پیامبر گرامی همواره سفارش می‌کرد که هنگام عبادت، خدا را ناظر اعمال خویش بدانیم و به عبادت هایمان اهمیت بیشتری بدهیم. ایشان در سخنی می‌فرماید: أُعْبُدِ اللّه َ کَأَنَّکَ تَراهُ فَإِنْ لَمْ تَکُنْ تَراهُ فَإِنَّهُ یَراکَ.  خدا را چنان عبادت کن که گویی او را می‌بینی؛ زیرا اگر تو او را نمی بینی،او تو را می‌بیند.

اقبال حسینی نیا،  زمزم هدایت: نگارینه ای از سخنان رسول خدا صلی الله علیه و اله  ، صفحه۱۰