بهشت بندگی در عصر ظهوراثر آیت الله سید خلیل حسینی

نشر: نگاه تعالی قم1394                                                                                                                                                                                    

 
انسان آنگاه به مقصد نهایی خود می رسد که تمام نیروهای نهفته در وجودش در مسیر بندگی به فعلیت برسد و به کمال بندگی دست یابد و این نیازمند شرایط خاصی است که یکی از آنها دسترسی کامل به امامی است که در مسیر حرکت لحظه به لحظه مراقب انسان بوده، او را دستگیری نماید و این شرایط به طور کامل تنها در عصر ظهور محقق می شود.

بدین جهت است که عصر ظهور را عصر کمال بندگی می نامیم عصری که تمام انسانهایی که نتوانستند به کمال نهایی خود برسند و از دنیا رفته اند دوباره بر می گردند و رجعت می کنند و ازآن شرایط ویژه بهرمند می شوند.

حال سوال این است که دردوران غیبت امام زمان علیه السلام چه کمبودها و مشکلاتی راه رسیدن به کمال بندگی را مسدود کرده و تحقق جامعه آرمانی را غیر ممکن کرده است ؟

دراین کتاب مولف برآن است تا با بیان معنای بندگی و آشنایی با مراحل مختلف آن، تمرین بندگی و لذت آنرا تصویر نماید و انگیزه بندگی را تحقق بخشد. مولف سعی دارد خواننده را با موارد، بستر و امکانات بندگی آشنا وچالشهای فراروی بنده را معرفی کند. همچنین راه های مبارزه را معرفی نماید.

این کتاب در یازده فصل زیر تنظیم شده است :

شکوفایی بندگی در عصر ظهور، تمرین بندگی در عصر غیبت، طعم و لذت بندگی خدا، انگیزه های بندگی، بستر و موارد بندگی، دردسرهای بندگی، آفات بندگی، یاوران راه بندگی، توبه و بازگشت به بندگی، آثار عبودیت و بندگی در دنیا، آثار عبودیت و بندگی در آخرت.

در روايتي از شيخ صدوق روايت شده از ابراهيم بن العباس كه گفت:

هرگز نديدم حضرت ابوالحسن الرضا(ع) كسي را به كلام خويش جفا كند،

هرگز نديدم كلام كسي را قطع كند يعني در ميان سخن او سخني گويد تافارغ شود از كلام خود و رد نكرد حاجت احدي را كه مقدور او بود برآورد و هيچگاهي در حضور كسي كه با او نشسته بود پا دراز نفرمود و در مجلس مقابل جليس خود تكيه نمي فرمود و هيچ وقتي نديدم او را كه به يكي از موالي وغلامان خود بدگويي وفحش دهد.

وهيچ گاه نديدم كه آب دهان خود را دور افكند و هيچ گاه نديدم كه در خنده خود قهقهه  كند بلكه خنده او تبسم بود. چون خلوت مي فرمود وخوان طعام نزد او مي نهادند مماليك خود را تمام سرسفره مي طلبيد حتي دربان وميرآخور وبا آنها طعام ميل فرمود وعادت آن جناب آن بود كه شبها كم مي خوابيد وبيشتر شبها را از اول شب تا به صبح بيدار بود و روز ه بسيار مي گرفت و ورزه سه روز از هرماه كه پنج شنبه اول ماه وپنج شنبه آخر ماه وچهارشنبه ميان ماه باشد از او فوت نشد و مي فرمود روزه اين سه روز مقابل روزه دهر است و آن حضرت بسيار احسان مي كرد وصدقه مي داد و در پنهاني وبيشتر صدقات او شبهاي تار بود .

حضرت امام رضا(عليه السلام) : در  تابستان ها بر روي حصير مي نشستند و در زمستان بر روي پلاس وجامه هاي غليظ و درست مي پوشيدند وچون براي مردم بيرون مي آمدند زينت مي فرمود.

امام رضا(عليه السلام) : هر روز قرآن را ختم مي كرد و مي گفت اگر بخواهم در كمتر از سه روز ختم مي كنم وهرگز آيه اي را نمي گذرم مگر آنكه فكر مي كنم در آن تفكر مي كنم كه در چه چيز فرود آمده ودر كدام وقت نازل شده ازاين رو در سه روز ختم مي كرد.

منبع: منتهي الآمال ، مناقب امام رضا(ع)

امام صادق (عليه السلام) :

                                 « فرزند بخواهيد و آن را طلب كنيد؛ چرا كه مايه روشني چشم وشادي قلب است.»

                                                                                                                  منبع: مكارم الأخلاق ، ج1، ص480، ح1665

طبق احاديث و روايات بايد از دوستان ذيل پرهيز گردد:

1- از رفيق كم عقل و بي خرد

2- از افراد پست و فرومايه

3- از افراد بدكار

4- از افرادي كه بودن با آنها تو را خسته وملول  كنند .

5- كسي كه در دين و دنيا تو نفعي به تو نرسانند.

6- افرادي كه در راه مبارزه با نفست كمك نكنند.

7- كساني كه وجود آنها تو را غمگين سازند.

8- اگر شادي يا زياني برساني متقابلاً با تو همان رفتار را انجام دهند.

9- وقتي كه از او جدا شوي، بداني كه پشت سرت بد مي گويد.

10- هرگاه از چيزي او را منع كني به تو تهمت بزند وتعدي نمايد.

11- از جبران خوبي ديگران ناتوان باشند.

12- نسبت به كسي كه به او ظلم كرده ظلم بيشتري نمايد.

13- همنشين او اجر مي برد ولي خودش گنكار است.

14- زبانش همواره به زيان او حركت مي كند نه به سودش

15- علم دين را براي خودنمايي وتفاخر فرا مي گيرد

16- علم دين را براي مجادله وجر وبحث مي آموزد

17- در كارها تقوي را رعايت نمي كند وبه سوي دنيا مي شتابد.

18- با كسي كه با آبروي مردم بازي مي كند.

19-كسي كه فاسق وفاجر ومتظاهر به معاصي است

20- كسي كه انديشه اي سست وكردارش ناپسند است.

21- كسي كه در انجام كارها خيانت مي كند

22- كسي كه سخن چيني مي نمايد

23- كسي كه ظلم وستم مي كند

24- كسي كه آنچه براي خود بپسندد ولي براي تو بپسندد وبرعكس

25- كسي كه دلت او را دشمن مي دارد

26-  كسي كه از مردم عيب مي گيرد

27- كساني كه همواره از مردم غيبت مي كنند

28- دوستي با او تو را به سختي و مشقت بيندازد

29- يپبراي غير خدا با او دوست شده باشي

30- دوستي با غير پرهيزگاران

31- كسي كه خيرش سست و شرّش قوي وخبيث النفس است

32- چون بترسد (تو را تنها گذارد) وخود را كنار بكشد

33- وچون احساس ايمني كند( شجاع شود) حمله نمايد

34- كسي كه كارهايش تو رااز ياد خدا وآخرت غافل كند

35- وبه دنيا وزيور آلات آن شيفته سازد

36- پرهيز از همنشيني با دروغگويان

37- كسي كه با خويشانودان خود قطع رابطه كرده است

38- دوستي با احمق

39- همنشين با دشمن دوستت

40- همنشيني با دوست دشمنت

41- همنشين با خسيس

42- با ناداني و بي سوادي خودت بسازي وقانع باشي

43- همنشيني با حسود

44- رفاقت با خود پسندان ومتكبران

45- رفاقت با بد اخلاقان

46- با كسي كه صبرش در كارها كم است

47- با كسي كه نسبت به ديگران بدگمان است

48- با كساني كه اشكال تراشي وخرده گيري مي كنند

49- با مكار وحيله گر

50- كسي كه هر چخ به او بدهي بازهم راضي نيست

51- با افرادي كه ظاهر وباطنشان با تو يكي نباشد

52- آبروي خود را آبروي  تو نداند

53- زشتي و عيوب خود را زشتي وعيوب تو نداند

54- ثروت ومقام او را عوض كند

55- اگر كمكي از دستش بر آيد در حق تو دريغ كند

56- هنگام گرفتاري وسختي تو را تنها گذارد

57- عيب هاي تو را به تو نگويد

58- كسي كه در غياب تو حقوق تو را حفظ نكند

59- كمك كار ظالم باشد

60- جلوي گيري از كارهاي خير كند

61- كسي كه با نقاط ضعف و عيب هاي تو منصفانه برخورد نكند

62- با كساني كه تو را از بدي ها باز ندارند

63- وبا كساني كه تو را به بدي ها تشويق كنند

64- با افرادي كه پيمان شكن هستند

65- با كساني كه قبلاً آنها را امتحان نكرده اي

66- با كسي كه از خدا نمي ترسد

67- با كسي كه به تو اطمينان نمي كند

68- بپرهيز از كسي كه اسرارش را با تو در ميان نمي گذارد ولي به تو چنين مي كني

69- اگر بر مالي امين كني خيانت كند

70- در سختي ها و در كارهايي كه به او احتياج داري كمك نكند

71- در هنگام از دست رفتن قدرت تو را رها سازد

72- اگر با افراد بد دوستي دارد

73- وقتي كه او را خشمگين كردي، بدگويي تو را بكند

74- هرگاه خدا را ياد كردي تو را رها كند

75- وهرگاه خدا را رها كردي با تو باشد

76- كساني كه انعطاف ناپذير وناسازگار است

77- با كسي كه تو بيشتر از او احترام مي كني تا او به تو

78- آن قدر كه تو او را دوست داري او تو را دوست نمي دارد

79- اگر او براي تو مايه عذاب وبدبختي باشد

80- اگر تصميم به گناه گرفتي جلوگيري نكند

81- با كسي كه با تو يكنواخت ويكرنگ  نباشد

82- وقتي كه خدا در قيامت ومردم در دنيا از او ياد كنند تو شرمنده شوي

83- با كساني كه مانند شير درنده خوي باشند

84- ومانند سگ چاپلوس باشند

85- ومانند گرگ زيان با ر باشند

86- ومانند روباه حيله گر ودر زندگي شكل هاي مختلفي به خود بگيرند

87- كسي كه از اعمال بد دبگران خوشش بيايد

88- كسي كه از همنشيني با نيكان (وعلما) بدش بيايد

89- كساني كه از مجلس گناه لذت ببرند

90- دوستي با كساني كه هم دين و هم آئين تو نيستند

91- كسي كه عيبي از ديگري مي گيرد در حالي كه همان عيب در خود او هست

92- كسي كه به ديگران تهمت مي زند

93- با كساني كه در جاهاي تهمت زا وارد مي شوند وبا كي هم ندارند

94- همنشيني با منافقين و دو چهرگان

95- كسي كه مومنين را به خاطر فقر كوچك بشمارد

96- با شراب خوار

97- با كساني كه دنياي دوستند

98- با كساني كه به خاطر پول وثروت با تو دوستي مي كنند

99- با كساني كه ترسي ندارند كه ثروت را از چه راهي به دست آورند

100- با افرادي كه در انجام كارها تنبل وناتوانند

101- با كسي كه نه با ديگران انس مي گيرد ونه اجازه مي دهد با او انس بگيرند

102- با كسي كه پدر ومادرش از او ناراضي هستند.

منبع: آفات الطلاب، شاكر برخوردار فريد، ص53

در فرهنگ اسلامي نگاه به صفحات آسماني ، نوشته هاي قرآن ، كعبه ، چهره پدر ومادر و…. از سرور آفرين ها وگرمابخش هاي وجود انساني است .به عكس نگاه به حريم نواميس ديگران به لحاظ پرتو منفي آن به مثابه برخورد تير مسموم از ابليس وموجب برهم خوردن آرامش وامنيت انسان مي گردد.

امام صادق(ع) فرمودند: هركس براي رضاي خدا نگاه حرام را رها كند، خداوند به او امنيت و آرامش مي بخشد و او را ايماني مي دهد كه طعم آن را در يابد.

منبع: خدايا چگونه شاد باشم.