پس ار حضرت زهرا (س)، منش حضرت زينب (س) به عنوان الگوي حجاب بيان مي‌شود. در روايتي از يحيي مازني نقل شده است كه گفت: ” من در همسايگي اميرالمؤمنين (عليه السلام) در مدينه زندگي مي‌كردم و در مجاورت خانه اي بودم كه حضرت زينب (س) در آنجا ساكن بود. به خدا سوگند، هيچ گاه شخص آن بانو را نديدم و صدايي از او نشنيدم. هرگاه قصد زيارت جدّش رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) را مي‌نمود، شب به زيارت آن حضرت مي‌رفت و اين در حالي بود كه برادرش حسن (عليه السلام) از سمت راست و برادرش حسين (عليه السلام) از سمت چپ او حركت مي‌كردند و اميرالمؤمنين (عليه السلام) پيشاپيش در حركت بودند. و همين كه نزديك مرقد مطهر پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم) مي‌رسيد، نخست اميرالمؤمنين (عليه السلام) روشنايي قنديلها را خاموش مي‌كرد. يك نوبت كه حضرت مجتبي دليل خاموش كردن چراغها را از پدرش سؤال كرد، ايشان فرمودند: “خواهرت زينب همراه ماست. شايد نامحرمي او را ببيند". 
اين دو بانوي بزرگ حضرت فاطمه و حضرت زينب (س) الگوي زنان مؤمنه اهستند و خانمها بايد رفتار و منش آن بزرگواران را الگوي زندگي خود قرار دهند.
ولي متأسفانه، امروزه دشمنان اسلام براي بي عفاف كردن زنان مسلمان و گسترش فساد، تهاجم و هياهوي بسياري به راه انداخته اند.
۱-و حدّث يحيي المازي قالَ: كنتُ في جوار اميرالمؤمنين (ع) في المدينةِ مدة مديدةٌ و بالقرب من البيت الذي تسْكنه زينبُ ابنته فلا و الله ما رأيتُ لها شخصاً و لا سمعت لها صَوتاً و كانت اذا ارادتِ الخروجُ لزيارةِ جدّبها رسول الله (ص) تخرجُ ليلاً و الحسن عن يمينها و الحسين عن شِمالها و الأميرالمؤمنين (ع) امامَها فاذا قرُبت من القبر الشّريف سبقها اميرالمؤمنين فاخَمَََََه ضوء القناديلَ فسأله الحسن مرّة عن ذلك فقال: اخشي ان ينظر احد الي شخص اختكَ زينبُ. (احمد رحماني همداني: فاطمةالزهرا بهجةقلب المصطفي، ص۶۴۲).

منبع:حجاب ، قربانعلي محمدي مقدم به سفارش معاونت امر به معروف و نهي از منكر،مشخصات نشر: مشهد آستان قدس رضوي، شركت به نشر، ۱۳۸۱،مساله۱۰

یکی از هم رزمان شهید می‌گوید: «حدود سال های۶۰ ۶۱ بود. پایگاه شکاری هشتم، نامه ای از ستاد فرماندهی تهران آمد که خلبانان نمونه را برای دریافت اتومبیل معرفی کنید. شهید بابایی آن روزها فرمانده پایگاه بود. ایشان نامه را دید و دستور پیگیری داد. اسامی تهیه شد. طبق بررسی‌های انجام شده، نام بابایی هم در لیست قرار گرفت. اسامی را بردیم پیش شهید بابایی تا نامه و لیست افراد را امضا کند. به محض اینکه نام خودش را دید، خط زد و گفت: «برادر! این حق بقیه است، نه من! » گفتم: «طبق بررسی‌های ما، شما خودت بیشترین پرواز را داشتی و امتیازت از همه بالاتر است. » اما او به جای اسم خودش، اسم فرد دیگری را نوشت و لیست را امضا کرد».   

ادامه »

مشكل هم نيست كه آدم دنيايش را پاك نگه دارد، آدم بايد براي پاك نگاه داشتن دنيايش يك مقدار«نه» در دهانش باشد، «نه» جدي ؛ يعني انسان وقتي در مقابل دعوت ضد خدا قرار گرفت بگويد«نه».
اگر به شخص كاسبي بگويند: اگر اين كار را انجام دهي، ده برابر سود مي‌بري، كاسب هم مي‌داند كه آن ده برابر سود حرام است بگويد«نه! »، يا اينكه در اين جنس تقلب كند. او بگويد«نه! »، چرا كه پيغمبراسلام (ص) فرمود: «لَيسَ مِنّا مَن غَشَّ مُسلِماً» 
كسي كه در جنس مردم مسلمان تقلب مي‌كند از ما نيست و خائن است.
وقتي به انسان مي‌گويند: كه صد كيلو برنج صد در صد ايراني ده هزار تومان سود دارد ؛ اما اگر هفتاد كيلو خارجي با آن مخلوط كني، هفتاد هزار تومان در صد كيلو مي‌تواني سود ببري! بگويد «نه! ».
پاك نگه داشتن زندگي فقط به «نه» گفتن در برابر دعوت‌هاي شيطان است.

منبع:پديدآور: هزينه پاك بودن،مولف حسين انصاريان،مشخصات نشر: قم دارالعرفان ۱۳۸۸،ص۷

دین اسلام، همگان را به رعایت بهداشت و سلامت جسم فرا خوانده است. پیامبر گرامی اسلام نیز که رفتارش همواره الگوی مسلمانان است، در مورد بهداشت، سیره پسندیده ای داشت. در این باره آمده است: کانَ رَسوُلُ اللّهِ لا یَتَنَفَّسُ فِی الاِناءِ اِذَا شَرِبَ فَإِذَا اَرَادَ أَنْ یَتَنَفَّسَ اَبْعَدَ الاِناءَ عَنْ فِیهِ، حَتَّی یَتَنَفَّسَ.  رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتی آب می‌نوشید، در ظرف آب، نفس نمی کشید، (بازگشت نفس را در آب داخل نمی کرد) بلکه هر وقت می‌خواست نفس بکشد، ظرف آب را از دهان دور نگه می‌داشت. ایشان در پاسخ به این پرسش که چرا مسلمانان کمتر بیمار می‌شوند، فرمود: نَحْنُ قَوْمٌ لانَأکُلُ حَتّی نَجوُعَ وَ إِذَا اَکَلْنَا لانَشْبَعُ.  ما جمعیتی هستیم که تا وقتی کاملاً گرسنه نشویم، غذا نمی خوریم و چون غذا می‌خوریم، خود را کاملاً سیر نمی کنیم. ایشان به مسواک دهان و دندان بسیار توجه می‌کرد، به گونه ای که: دیده نشد رسول خدا صلی الله علیه و آله قضای حاجت کند، مگر اینکه پس از آن وضو می‌ساخت و وضو را بامسواک کردن آغاز می‌کرد. 

ادامه »

 روزی پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و امیرمؤمنان علی علیه السلام در میان نخلستان نشسته بودند که زنبور عسلی دور پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله شروع به چرخیدن کرد. پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: «یا علی! می‌دانی این زنبور چه می‌گوید؟ » حضرت علی علیه السلام فرمود: «خیر. » رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: این زنبور ما را مهمان کرده و می‌گوید: یک مقدار عسل در فلان محل گذاشتم. امیرمؤمنان علیه السلام را بفرستید تا آن را از آن محل بیاورد. امیرمؤمنان علیه السلام بلند شد و عسل را از آن محل آورد. حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «ای زنبور! غذای شما که از شکوفه گل تلخ است، به چه علّتی آن شکوفه به عسل شیرین تبدیل می‌شود؟ » زنبور گفت: «یا رسول اللّه! شیرینی این عسل از برکت وجود مقدّس شما و (آل) شماست. چون هر وقت از شکوفه استفاده می‌کنیم، همان لحظه به ما الهام می‌شود که سه بار بر شما صلوات بفرستیم. وقتی که می‌گوییم: «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد» [۱] به برکت صلوات بر شما عسل ما شیرین می‌شود. »
———-
[۱]: ۱. کنز العمال، ج ۱، ۲۲۱۹ به نقل از کتاب چهل حدیث در باب اعجاز صلوات بر محمد و آل محمد،سیدمحمد شفیعی مازندرانی،مشخصات نشر: قم: آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر، ۱۳۹۰،ص۲۰