محمود بن وليد مي‌گويد: وقتي پيامبر (صلّي اللّهُ عليه وآله وسلّم) از دنيا رفتند، كانت فاطمه (عليهاالسّلام) تاتي قبور الشهداء و تاتي قبر حمزه و تبكي… قلت: يا سيده النسوان! قد والله قطعت نياط قلبي من بكائك. فقالت: يا ابا عمرو! لحقٌ لي البكاء؛ فلقد اُصبتُ بخير الاباء رسول ا لله و اشوقاه الي رسول الله!… قلت: هل نص رسول الله قبل وفاته علي عليّ بالامامه؟ قالت: وا عجبا! انسيتم يوم غديرخم. قلت: قد كان ذلك؛ لكن اخبريني بما اشير اليك. قالت: اشهد الله تعالي لقد سمعته يقول عليّ خير من اُخلّفه فيكم وهو الامام والخليفه بعدي و سبطاي و تسعه من صلب الحسين ائمه ابرار؛ لئن اتبعتموهم وجد تموهم هادين مهدييّن؛ و لئن خالفتموهم ليكون الاختلاف فيكم الي يوم القيامه. قلت: يا سيدتي! فما باله قعد عن حقه. قالت: يا با عمرو! لقد قال (صلّي اللّهُ عليه وآله وسلّم): مثل الامام مثل الكعبه ؛ اذ تؤتي ولاتاتي. ثم قالت. اما والله لو تركوا الحق علي اهله و اتّبعوا عتره نبيه لما اختلف في الله اثنان و لورثها سلف عن سلف و خلف بعد خلف، حتي يقوم قائمنا التاسع من ولد الحسين… [۱]. راوي مي‌گويد: بعد از وفات پيامبرحضرت فاطمه هميشه به زيارت قبور شهداي احد ميآمد و كنار قبر حمزه گريه مي‌كرد. روزي به او گفتم: اي سرور زنان! به خدا سوگند گريه شما رگهاي قلب مرا پاره كرد. حضرت زهرا جواب فرمودند: اي ابو عمرو! سزاوار است كه من گريه كنم؛ چرا كه به مصيبت بهترين پدران مبتلا شده ام. آه، چقدر مشتاق رسول خدايم!… عرض كردم: آيا پيامبر قبل از وفاتش تصريحي به امامت حضرت علي (عليه السّلام) كردند؟ فرمودند: چقدر عجيب است! آيا روز غديرخم را فراموش كرده ايد؟! عرض كردم: بله، روز غدير بود؛ اما منتظر چيزي هستم كه پيامبر (صلّي اللّهُ عليه وآله وسلّم) به شما فرموده باشد. حضرت زهرا (عليهاالسّلام) با چند تأكيد فرمودند: خدا را شاهد مي‌گيرم كه از او (صلّي اللّه ُعليه وآله وسلّم) شنيدم، كه مي‌فرمود: علي (عليه السّلام) بهترين كسي است كه در بين شما به عنوان جانشين خود مي‌گذارم؛ او امام و خليفه بعد از من است و دو نوه ي من و نه نفر از فرزندان حسين (عليه السّلام) پيشوايان نيكويي هستند، كه اگر از آنها پيروي كنيد، مي‌يابيد كه آنها هدايت كننده هدايت شده اند؛ و اگر با آنها مخالفت كنيد، تا روز قيامت در بين شما اختلاف خواهد بود. عرض كردم: اي سرور من! پس چرا علي (عليه السّلام) از حق خود كناره گيري كرد؟ فرمودند: اي ابا عمرو! پيامبر (صلّي اللّهُ عليه وآله وسلّم) فرمودند: مَثَل امام، مثل كعبه است؛ كه بايد به سوي او آيند و او به سوي مردم نمي رود. سپس حضرت زهرا (عليهاالسّلام) فرمودند: به خدا قسم اگر حق را به اهلش واگذار مي‌كردند و از خاندان پيامبر تبعيت مي‌كردند، هيچ دو نفري هم با يكديگر اختلاف نمي كردند و امر خلافت به تك تك جانشينان پيامبر (صلّي اللّهُ عليه وآله وسلّم) مي‌رسيد؛ تا قائم ما، نهمين فرزند از حسين (عليه السّلام)، قيام مي‌نمود.[2]

پی نوشت:

۱.بحارالا نوار، ج ۳۶، ص ۳۵۲، ح ۲۲۴، به نقل ا ز كفايه الاثر، ص ۲۶.

۲.علي مصلحي ،حضرت زهرا سلام الله علیها و حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف،بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود