خصوصيات حكومت امام مهدي عج در قرآن 

در اين نوشتار به طرح دو شبهه كه معمولا در مباحث مهدويت مطرح مي شود مي پردازيم  

1-ـ مكان حضرت مهدي در غيبت كبري 

يكي از سوالاتي كه ممكن است در مورد امام زمان به ذهن آيد اين است كه در عصر غيبت كبري حضرت مهدي ـ أرواحنا فداه ـ در چه مكاني اقامت دارند؟ و چگونه زندگي مي نمايند؟ خوراك غذا لباس وخوابگاه ايشان چگونه است و از كجا تهيه مي شود؟  

اصولاً بايد توجه داشت كه اگر در موضوع غيبت اينگونه نقاط مكتوم بماند ايجاد شك وشبهه اي نمي نمايد؛ چنانكه روشن شدن آن نيز در ثبوت واثبات اصل غيبت مداخله اي ندارد؛ ووقتي غيبت شخص امام عليه السلام ومخفي بودن ايشان معقول ومنطقي باشد چنانكه هست وبه آن ايمان داريم مخفي بودن اين خصوصيات به طريق اولي معقول ومنطقي خواهد بود وجهل به اين گونه امور دليل بر هيچ مطلبي نخواهد شد 

اين پرسش ها با پرسش از اينكه امام هم اكنون در چه نقطه اي است؟ يا با ما چند متر يا چند هزار كيلومتر فاصله دارد؟ يا امروز چه غذائي ميل فرموده است؟ يا چند ساعت استراحت كرده و چه مقدار راه پيمائي نموده فرقي ندارد و بي اطلاعي ما از آن به جائي ضرر نمي زند و عقيده اي را متزلزل نمي سازد خدائي كه به حكمت بالغه و قوه قاهره و مصلحت تامه خود امام را در پرده غيبت قرار داده است قادر است اين خصوصيات را نيز طبق مصلحت از مردم پنهان سازد  

اما براي اينكه به اين پرسش پاسخ مختصري داده شود عرض مي كنيم بر حسب آنچه از بعضي از احاديث و حكايات معتبر استفاده مي شود امام ـ روحي له الفدا ـ در غيبت كبري در مكان خاصي و در شهر معيني استقرار دائم ندارند كه از آن مكان و آن شهر خارج نگردند و به محل ديگر تشريف نبرند بلكه براي انجام وظايف و تكاليفي به مسافرت و سير و حركت انتقال از مكاني به مكان ديگر مي پردازند؛ و در اماكن مختلف بر حسب بعضي از حكايات زيارت شده اند  

از جمله شهرهائي كه مسلم به مقدم مباركشان مزين شده است مدينه طيبه؛ مكه معظمه نجف اشرف كوفه كربلا كاظمين سامرا مشهد قم و بغداد است؛ و مقامات و اماكني كه آن حضرت در آن اماكن تشريف فرما شده اند متعدد است؛ مانند مسجد جمكران قم مسجد كوفه مسجد سهله مقام حضرت صاحب الامر در وادي السلام نجف و در حلّه  

2-ـ چرا نام امام زمان در قرآن نيامده است تا هر نوع ابهامي رفع شود؟ 

قرآن كريم براي معرفي شخصيتهاي الهي از سه راه وارد مي شود و در هر موردي طبق مصالحي از شيوه خاصي پيروي مي كند گاهي معرفي با اسم گاهي معرفي با عدد و گاهي نيز معرفي با صفت  

اگر هم در قرآن صراحتا نام آن حضرت برده مي شد باز در طول تاريخ شيادان و مدعيان دروغين مهدويت پيدا مي شدند و نام خود را امام زمان و مهدي موعود مي گذاشتند تا از آب گل آلود ماهي بگيرند و از نام او و انتظار مردم استفاده نادرست كنند مگر نام پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم را در انجيل نبرده است؟ ولي گروههاي مغرض از آن بهره برداري ناجوانمردانه كردند  

اگر نام حضرت مهدي عليه السلام در قرآن نيست ولي صفات و خصوصيات حكومت او در قرآن وارده شده است  

اصولا قرآن در معرفي افراد مصالح عالي را در نظر مي گيرد گاهي مصالح ايجاب مي كند تنها به صفات افراد بپردازد چنان كه درباره حضرت مهدي عليه السلام جريان از اين قرار است كه  

اولا تشكيل چنين حكومتي در مواردي صريحا و در موارد ديگر به طور اشاره در قرآن وارد شده است آياتي كه در سوره توبه وصف از انتشار و گسترش اسلام در سطح جهاني نويد مي دهد مانند ليظهره علي الدين كله يعني تا آن را بر همه اديان پيروز سازد اشاره به تشكيل اين حكومت است زيرا مفسران گويند مضمون اين آيه را كه پيشگويي از گسترش فراگير وهمه جانبه اسلام در سطح جهان است هنوز تحقق نپذيرفته است  

از اين گذشته در آيه 1-06- سوره انبياء مي فرمايد ما پس از ذكر در زبور نوشتيم كه بندگان شايسته من وارث زمين خواهند بود آيه شريفه نويد مي دهد كه صالحان وارثان زمين خواهند بود و حكومت جهان را به دست خواهند گرفت و به اتفاق تاريخ بشر هنوز اين وعده الهي تحقق نپذيرفته است  

اگر نام اصلي امام زمان عليه السلام را نبرده به خاطر مصلحتي است كه براي اهل فضل و درك مخفي نمي باشد زيرا به همان علت كه نام امام علي عليه السلام را نبرده نام آن حضرت را نيز ذكر ننموده است اگر نام اين پيشوايان گرامي را مي برد كينه هاي ديرينه بدر و احد و حنين بار ديگر زنده مي شد و لذا مطلب را به صورت كلي مطرح كرده و فرموده است بندگان شايسته من وارث زمين خواهند بود 

ثانيا اگر نام اصلي امام زمان عليه السلام را نبرده به خاطر مصلحتي است كه براي اهل فضل و درك مخفي نمي باشد زيرا به همان علت كه نام امام علي عليه السلام را نبرده نام آن حضرت را نيز ذكر ننموده است اگر نام اين پيشوايان گرامي را مي برد كينه هاي ديرينه بدر و احد و حنين بار ديگر زنده مي شد و لذا مطلب را به صورت كلي مطرح كرده و فرموده است بندگان شايسته
من وارث زمين خواهند بود نام بردن از گذشتگان مانند لقمان و ذي القرنين قابل قياس با افراد آينده نيست درباره گذشتگان حسدها و كينه ها تحريك نمي گردد و افراد سودجو و شهرت طلب نمي توانند از آن سوء استفاده كنند ولي بردن نام آيندگان اين محظور را دارد  

آيا شما فكر مي كنيد كه تنها ذكر نام دردي را دوا مي كند؟ آيا فكر مي كنيد كه اگر نام امام زمان عليه السلام در قرآن برده مي شد امكان نداشت كه در طول تاريخ شيادان و افراد شهرت طلب آنان سوء استفاده نكنند يا افرادي روي غرض هاي خاص وجود او را انكار ننمايند؟  

تجربه تاريخي نشان داده است كه اگر هم در قرآن صراحتا نام آن حضرت برده مي شد باز در طول تاريخ شيادان و مدعيان دروغين مهدويت پيدا مي شدند و نام خود را امام زمان و مهدي موعود مي گذاشتند تا از آب گل آلود ماهي بگيرند و از نام او و انتظار مردم استفاده نادرست كنند مگر نام پيامبر خدا صلي الله عليه وآله وسلم را در انجيل نبرده است؟ ولي گروههاي مغرض از آن بهره برداري ناجوانمردانه كردند  

بنابراين مساله مهم بيان خصوصيات ديگر آن حضرت است كه افراد دل آگاه با شناخت آنها مهدي واقعي را از مدعيان قلابي مهدويت باز شناسند اقتباس از پرسشها وپاسخها جعفر سبحاني ص 1-8-5- 

منابع  

يكصد پرسش وپاسخ پيرامون امام زمان ـ عليرضا رجالي تهراني 

پاسخ به ده پرسش ـ آية الله العظمي لطف الله صافي گلپايگاني