مهدی شناسی(۳۳)
.. و ساسة العباد…
زیارت جامعه کبیره
ﺁﺏ ﯾﮏ ﺧﺼﻮﺻﯿﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﯾﻠﻪ ﻭ ﺭﻫﺎ ﻭ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﻭ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﻥ ﻃﺮﻑﻫﺎﯼ ﭘﺴﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺟﺎ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺭﺯ ﺑﺎﺷﺪ و آن ﺟﺎ ﯾﮏ ﭼﺎﻩ ﻓﺎﺿﻼﺏ ﺑﺎﺷﺪ،ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺷﯿﺐ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺭﻭﺩ ﺁﻥ ﺟﺎ.ﺑﺎ ﺷﺘﺎﺏ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺎ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺁﺧﺮﺵ.
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﻃﺒﯿﻌﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ.ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺜﻞ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥﻫﺎ ﻣﯽﺁﯾﻨﺪ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﮏ ﺟﻮﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻫﺪﺍﯾﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﯾﮏ ﺭﺧﻨﻪﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺭﻭﺯﻧﻪﺍﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭﺯ ﻭ ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﻨﺪ.
ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻧﻘﺶ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻣﺜﻞ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﺠﺮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﮕﯿﺮﺩ ﻣﻨﺠﻼﺏ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﮔﻨﺪﺍﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﯾﮏ ﭼﻨﯿﻦ ﻭﺿﯿﻌﺘﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ.
ﮐﺎﺭ امام زمان باﻏﺒﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ.ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﯼ ﺁﺏ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ. ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﭼﻪ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﺩ.ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﻭ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎﯾﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮﻭﺩ “ﺑَﻞْ ﻳُﺮِﻳﺪُ ﺍﻟْﺈِﻧﺴَﺎﻥُ ﻟِﻴَﻔْﺠُﺮَ ﺃَﻣَﺎﻣَﻪُ"ﻗﯿﺎﻣﻪ/5 ﻣﺜﻞ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺟﻠﻮﯾﺶ ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍمام زمان هادی هستند.
مهدی شناسی(۳۲)
… و دعائم الأخيار…
زیارت جامعه کبیره
ﺩﻋﺎﺋﻢ ﺍﻻﺧﯿﺎﺭ ﯾﻌﻨﯽ ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍریم و ﺷﺒﯽ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺑخوانیم و ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑنیم.
مثلا یک روایتی از ایشان هست که ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ می تواند ﺑﺎ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑﻨﺪ:” ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻩ.”
ﺍﻵﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﯿﺮﺵ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ.ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻋﻮﺍﺳﺖ! ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ!ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﻇﻠﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ!
ﯾﺎ ﻣﺜﻼ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺭﺩ،ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺴﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ولی ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺳﺮﮐﻮﻓﺖ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ!
ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ و دیگر روایات اهل بیت علیهم السلام ﺑﯿﺎﯾﺪ در زندگی ها،ﺩﺍﻣﻦ ﺍﯾﻦ اختلافات برچیده می شود.
همه ی ما به نوعی یک یا چند تکیه گاه داریم.ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﺒﺶ،ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ،دیگری به علم یا زیبایی اش و… ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
اما زیارت جامعه می گوید ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩﻫﺎ ﺳﺴﺖ ﺍﺳﺖ، ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮﺭﯼ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩﻫﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ،ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺷﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ.
ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﯾﺪ.خیلی رشد کند می شود ﺩﻭ ﻣﺘﺮ. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻪ.ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽﺷﺪیم ﻃﺎﻗﯽ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ، ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﺑﺎﻻ. ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻘﻒ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯽﺩﺍﺩ.
مﺎ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻫﺴﺘیم.ﺍﮔﺮ به امام مهدی علیه السلام که تکیه گاه بلند و رفیع و محکم هستند،ﺗﮑﯿﻪ ﻧﮑﻨﯿم ﺭﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨیم ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ. ﺑﺎﺭ ﻣﯽﺩﻫﯿم اما ﻧﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ.
اما ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ایشان ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻨﯿم،ﻫﻢ ﺭﺷﺪ ﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺳﯿﻊ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﻫﻢ ﺑﺎﺭمان ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺩﻋﺎﺋﻢ ﺍﻻﺧﯿﺎﺭ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻂ است ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺶ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﻗﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮﻡ؟ﺑﺒﯿﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﻫﻢ؟ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯽ ﻧﻤﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻧﻨﻮﯾﺴﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﺧﻄﺶ ﺧﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﺧﻄﺶ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻭ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.
ما ﺍﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫیم ﺧﻂ زندگیمان ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﻨیم ﺑﺒﯿﻨیم امام مهدی علیه السلام ﭼﻄﻮﺭ به این عالم نگاه می کنند؟
مهدی شناسی(۳۱)
… و دعائم الاخيار…
زیارت جامعه کبیره
ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﻤﺎﻧﺪ،ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻭﺳﻌﺘﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﺣﺘﯿﺎﺟﺶ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﺵ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻥﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺨﺼﯿﺘﺶ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺍﻭﺝ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺘﻮﻥ و ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.
دعائم جمع دعامة يعني ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ و ستون است و ﺍﺧﯿﺎﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺧﯿﺮ.ﺧﯿﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ، ﺧﻮﺏ ﺗﺮﯾﻦ.
ﺍﮔﺮ ما ﻣﯽﺧﻮﺍﻫیم ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘیم ﺑﺎﺷیم ﻫﯿﭻ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﺪﺍریم،ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻣﺎم ﺗﮑﯿﻪ بکنیم.
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ اهل بیت ﺗﮑﯿﻪ کنید ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺒﯿﻨید ﻣﺎ ﭼﻄﻮﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑنید.ﻣﺎ ﭼﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐنید.
ﻣﺎ اهل بیت ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﺎﻓﻌﯽ ﺩﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﻢ،ﺑﻪ ﻫﺮ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺩﺳﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﻢ!
ما ﻣﺜﻞ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺑﮕﯿﺮﺩ پس ﺗﻤﺎﻡ ﮔﻞﻫﺎﯼ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﯽ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻟﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ،نیستیم.ﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ،ﺻﺪﺍﻗﺖ و ﺍﺧﻼﻕ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﯾﻢ.
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻠﯿﻔﻪﯼ ﺩﻭﻡ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ علیه السلام ﺩﺭ ﺷﻮﺭﺍﯾﯽ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ. ﺑﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﻪ ﺷﺮﻁ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﯾﺮﯼ خلیفه می شوی.ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﯽ. ﺩﻭﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺳﻨﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪﺍ و ﺳﻮﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻭ ﺳﯿﺎﻕ ﺩﻭ ﺧﻠﯿﻔﻪﯼ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻨﯽ.
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﮐﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﭼﺸﻢ. ﺳﻨﺖ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻡ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺒﮏ ﻭ ﺳﯿﺎﻕ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ.
ﮔﻔﺘﻨﺪ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺧﻠﯿﻔﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﯼ.ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﭼﺎﻩ ﮐﻨﯽ ﮐﺮﺩ.ﻧﺨﻞ ﻣﯽﮐﺎﺷﺖ. ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﺑﮑﻨﺪ.ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺭﻓﺖ ﺭﻭﯼ ﻫﺴﺘﻪﻫﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯ ﻫﺴﺘﻪﻫﺎ ﺩﺭﺧﺖ ﻧﺨﻞ ﺳﺎﺧﺖ.
فرمودند:ﺧﻼﻓﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻢ.
ﺷﻤﺎ ﻫﻢ بیایید ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﮑﯿﻪ کنید.
شما ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﮕﺬﺍرید.ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻨﯿﺪ،شما ﻫﻢ ﺟﺰء ﺍﺧﯿﺎﺭ ﻭ ﺧﻮﺑﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﺏ ﺗﺮﯾﻦﻫﺎﯼ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﯽﺷﻮید.
این یعنی “دعائم الأخيار"…
مهدی شناسی(۳۱)
… و عناصر الابرار…
زیارت جامعه کبیره
اگر دستخطی بخواهد خوب شود،ﺑﺪﻭﻥ ﺳﺮ ﻣﺸﻖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ. ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻣﺸﻖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻥ،ﺑﺮﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪﻥ ﯾﮏ ﺧﻂ، ﯾﮏ ﺍﺻﻞ و عامل اساسی است. ﯾﮏ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ.
ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ.ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ،ﺁﻥ ﻫﻢ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﯾﮏ ﻋﻨﺎﺻﺮﯼ ﺍﺳﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻣﺸﻖﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﻮﺏ ﺷﻮﺩ.ﻭ ﺁﻥ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺟﻤﻊ ﻋﻨﺼﺮ ﺍﺳﺖ. ﻋﻨﺼﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺻﻞ ﻭ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﻭ ﺑﻨﯿﺎﺩ. ﻋﻨﺎﺻﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺻﻮﻝ و عوامل. ﺍﺑﺮﺍﺭ ﺁﻥ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﺭﺳتند. ﻭ ﺑﻪ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ واقفند.
اگر بخواهیم جزء ابرار باشیم،امام مهدی علیه السلام،تنها عنصری هستند که باید به ایشان رو کرده و توجه کنیم.
ﺍﺑﺮﺍﺭ کسانی هستند که ﺑﻪ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﻭﺍﻗفند. ﭼﻪ ﻭﻇﺎﯾﻔﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ و ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ. ﻗﺮﺁﻥ ﺷﺮﺡ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﻘﺸﻪﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮ ﻧﻘﺸﻪﺍﯼ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ.
ﻗﺮﺁﻥ ﻫﻢ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ. ﻧﻘﺸﻪ ﺧﻮﺍنش هم اهل بیتند. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻤﺎ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﻭﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮﺩمان ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﻮیم.
ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻥ ﺑﻪ ایشان ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺩﺍﺭیم ﭘﺲ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺍﻻﺑﺮﺍﺭ. ایشان ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ آن ها ﺑﮑﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ آن ها ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺰﺀ ﺍﺑﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺧﯿﺮ،ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺧﻮﺑﯽ،ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﺩﺍﻥ.
مهدی شناسی(۳۰)
… و اولیاء النعم…
زیارت جامعه کبیره
ﻧﻌﻤﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟
ﻣﺎ ﭘﻨﺞ ﺣﺲ ﺩﺍﺭﯾﻢ.ﺣﻮﺍﺱ ﭘﻨﺞ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ،ﺷﻨﻮﺍﯾﯽ،ﺑﻮﯾﺎﯾﯽ،ﮔﻮﯾﺎﯾﯽ،ﭼﺸﺎﯾﯽ ﻭ ﺑﺴﺎﻭﺍﯾﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻻﻣﺴﻪ.ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺍﺱ ﺟﺰ ﯾﮑﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻧﺪ.
ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ در چشم و ﭼﺸﻢ ﻫﻢ ﻣﺤﺪﻭﺩ و در سر ﺍﺳﺖ.ﮔﻮﺵ ﻫﻢ ﺷﻨﻮﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ. ﮔﻮﯾﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ و ﻣﺤﺪﻭﺩ و ﺩﺭ ﺳﺮ ﺍﺳﺖ. ﭼﺸﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺩﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺎ ﯾﮏ ﺣﺲ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ.ﺁﻥ ﻫﻢ ﺣﺲ ﺑﺴﺎﻭﺍﯾﯽ ﻭ ﻻﻣﺴﻪ ﺍﺳﺖ.ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﺗﺎ ﮐﻒ ﭘﺎﯼ ﻣﺎ ﺣﺲ ﻻﻣﺴﻪ ﺍﺳﺖ.ﺣﺲ ﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﻮﺭ ﻭ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻧﺮﻣﯽﻫﺎ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖﻫﺎ ﺍﺳﺖ.
پس ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻣﯽﮐﺸیم ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﻪ ﻤﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﯾﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻦﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸیم ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺷﯽ ﺑﻪ ما ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﯾﺎ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪﯼ ﮔﻨﺪﻡ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﮐﻨیم ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺷﻪﻫﺎ ﻣﯽﮐﺸیم ﻭ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﯽﮐﻨیم ﺍﯾﻦ ﻧﺮﻣﯽ و ﻟﻄﺎﻓﺖ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﻟﺬﺗﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ.
روی ﭘﺎﺭﭼﻪﯼ ﻣﺨﻤﻠﯿﻦ ﻭ ﺍﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﮐﺸیم ﯾﺎ ﮐﻔﺶ ﻧﺮﻡ ﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨیم، ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻟﺬﺕ ﺩﺍﺭﺩ. ﯾﺎ ﭘﯿراﻫﻦ ﻟﻄﯿﻔﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺗﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ لذت می برد.
ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺯﺑﺮﯼ، ﺧﺸﮑﯽ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺲ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ.ﺩﺳﺖ ﺭﻭﯼ ﺳﻤﺒﺎﺩﻩ ﺑﮑﺸیم با طبع ما ﻧﺎﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ.
ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺮﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻟﻄﺎﻓﺘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻋﺮﺏﻫﺎ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﻪ ﻧﻌﻮﻣة ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺮﻣﯽ ﻭ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﺎﻋﻢ ﮔﻔﺘﻪ می شود.
پس منظور از نعمة در فراز اولیاء النعم هر چیز نرم و لطیفیست که با طبع انسان سازگاری دارد.
ﻧﻌﻤﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺭﻭﺡ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﺯﮔﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ.ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﭼﻪ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻪ ﻟﺬﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ و ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﯼ ﺧﻮﺷﯽ او ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ امام مهدی علیه السلام ولی نعمت ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﺣﺎﻝ و حالت ﺧﻮﺵ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫیم،ﻧﺰﺩ ﺍﯾشان ﺍﺳﺖ.
ﺍﮔﺮ می خواهیم ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟذت ببریم،لذت و خوشی در عالم بی صاحب نیست.صاحبش هم امام زمان عج الله فرجه است.ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾشان ﻣﺤﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻟمان ﺧﻮﺵ ﺷﻮﺩ…
