مهدی شناسی(۳۲)
… و دعائم الأخيار…
زیارت جامعه کبیره
ﺩﻋﺎﺋﻢ ﺍﻻﺧﯿﺎﺭ ﯾﻌﻨﯽ ﻏﺮﺭ ﺍﻟﺤﮑﻢ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍریم و ﺷﺒﯽ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺑخوانیم و ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑنیم.
مثلا یک روایتی از ایشان هست که ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ می تواند ﺑﺎ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑﻨﺪ:” ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺑﺨﻮﺍﻩ.”
ﺍﻵﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽﻫﺎ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻣﯽﭘﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﯿﺮﺵ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ.ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻋﻮﺍﺳﺖ! ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ!ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻧﺰﺍﻉ ﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺍﺳﺖ! ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﻇﻠﻢ ﻣﯽﺷﻮﺩ!
ﯾﺎ ﻣﺜﻼ ﭘﺴﺮ ﺩﺍﺭﺩ،ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺴﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ولی ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ،ﭼﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺳﺮﮐﻮﻓﺖ ﻣﯽﺧﻮﺭﺩ!
ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ و دیگر روایات اهل بیت علیهم السلام ﺑﯿﺎﯾﺪ در زندگی ها،ﺩﺍﻣﻦ ﺍﯾﻦ اختلافات برچیده می شود.
همه ی ما به نوعی یک یا چند تکیه گاه داریم.ﯾﮏ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﯿﺒﺶ،ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ،دیگری به علم یا زیبایی اش و… ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
اما زیارت جامعه می گوید ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩﻫﺎ ﺳﺴﺖ ﺍﺳﺖ، ﺯﻣﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮﺭﯼ. ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩﻫﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺍﺳﺖ،ﺧﯿﻠﯽ ﺭﺷﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ.
ﻣﺎ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻫﺴﺘﯿﻢ.ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﯾﺪ.خیلی رشد کند می شود ﺩﻭ ﻣﺘﺮ. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻪ.ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽﺷﺪیم ﻃﺎﻗﯽ ﻣﯽﺯﺩﻧﺪ، ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﺑﺎﻻ. ﺗﻤﺎﻡ ﺳﻘﻒ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯽﺩﺍﺩ.
مﺎ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻧﮕﻮﺭ ﻫﺴﺘیم.ﺍﮔﺮ به امام مهدی علیه السلام که تکیه گاه بلند و رفیع و محکم هستند،ﺗﮑﯿﻪ ﻧﮑﻨﯿم ﺭﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨیم ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ. ﺑﺎﺭ ﻣﯽﺩﻫﯿم اما ﻧﻪ ﭼﻨﺪﺍﻥ.
اما ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ایشان ﺗﮑﯿﻪ ﮐﻨﯿم،ﻫﻢ ﺭﺷﺪ ﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺳﯿﻊ ﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ و ﻫﻢ ﺑﺎﺭمان ﺑﯿﺸﺘﺮ
ﺩﻋﺎﺋﻢ ﺍﻻﺧﯿﺎﺭ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻂ است ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﯾﺶ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﻗﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮﻡ؟ﺑﺒﯿﻦ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽﮐﻨﻢ؟ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻄﻮﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﻫﻢ؟ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ.ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﯽ ﻧﻤﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻧﻨﻮﯾﺴﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﺧﻄﺶ ﺧﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﯿﺴﺖ.ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻢ ﺧﻄﺶ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻭ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ.
ما ﺍﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫیم ﺧﻂ زندگیمان ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﻗﯿﻤﺘﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﮑﻨیم ﺑﺒﯿﻨیم امام مهدی علیه السلام ﭼﻄﻮﺭ به این عالم نگاه می کنند؟
