مهدی شناسی(۳۶)
.. و أبواب الایمان…
زیارت جامعه کبیره
ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ.ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺩﺭﻫﺎ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺭﻭﺩﯼ و ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻭﺭﻭﺩﯼ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥ ﺩﺭﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﯾﺪ.
ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ،ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ و ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﯽﺷﻮﯾﺪ.
ﺁﺩﻡﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎ در عالم ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻭجیند،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺩﯾﻦ و ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﺍﯾﻤﺎﻥ.
ﯾﻌﻨﯽ ﻤﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨیم ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮیم. ﻣﯽﮔﻮﯾﯿم ﺍﮔﺮ ﺩﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ.ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ. ما ﺭﺍ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ.پس ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺟیند! ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺧﺪﺍ. ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺏ.ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺭند.
ﻭﻟﯽ ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭرودیند. ﯾﻌﻨﯽ ما ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿم،ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﯾم.ﻣﯽﮔﻮﯾیم ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ. ﺗﻮ ﺑﻪ چی ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﮑﻨﻢ. ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ می کنی، ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑﻨﻢ.
ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ. ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻭﺍﺩﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮد.ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﯽﺷﻮد «ﻳَﺪْﺧُﻠُﻮﻥَ ﻓِﻲ ﺩِﻳﻦِ ﺍﻟﻠَّﻪِ» ﻧﺼﺮ/2
ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻻﯾﻤﺎنند. ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﯾشان ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ ﻭﺍﺭﺩ در دین و ایمان می شد…
پس اگر از باب امام مهدی علیه السلام وارد ایمان شویم مطمئنا در خروجی وجود نخواهد داشت و نمی توانیم و البته نمی خواهیم که دیگر از وادی ایمان خارج شویم…
