تنهایی میراث ست ابدی

از شانه هایی که دیروز بود و امروز نیست 

ساعت ها چشمان کهربایی ات کار بی مزد می کنند

مثلا خیلی ساده شبم را به آشوب می کشند

هوای خانه م را سرما زده می کنند

من را خسته و تو هنوز جاوید

در کهکشان خیالم پرسه می زنی

بیدار که شدم دیدم محاصره شده ام در هوای سرمه ی سحر 

بدون ماهوتی که برایم دوخته بودی 

باز هم یک شب دلتنگ گذشت خواستم  امروز را زندگی  کنم … ولی دیر رسیدم

تمثال تو در خیالم روز جدیدی 

را آغاز کرده بود

#سارا ناصری