دوران عقد
از لحظهای که خطبه عقد دختر و پسر خوانده میشود و طبق حکم پروردگار مهربان به همسری شرعی یکدیگر در میآیند، دوران عقد آغاز میشود و هنگام ورود به زندگی مشترک مستقل و به قول معروف آغاز زندگی در زیر یک سقف، این دوران پایان مییابد.
شروع این دوران که با هدیه الهی به عروس و داماد آغاز میشود، شروعی شیرین و پربرکت است. آری؛ اولین هدیه را پس از عقد و در لحظه اول محرمیت، خداوند به عروس و داماد عنایت میفرماید و آن «یک بستهی محبت» است. هدیهای که میتواند سرمایهای عظیم برای یک عمر زندگی ارزشمند باشد.
خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید:
«و از آیات خداوند این است که برای شما از جنس خودتان، همسرانی آفرید تا وسیله سکون و آرامش شما باشد و میان شما دوستی و مهربانی و رحمت قرار داده است. » [۱]
دوران عقد، دوران پایهریزی زندگی و ساختن زیربنای محبوبترین بناها در نزد خداوند است. لذا ضروری است هریک از دختر و پسر، قبل از ورود به این دوران، بایدها و نبایدهای این دوران را به خوبی دانسته و رعایت نمایند.
بدیهی است اگر این دوران با تدبیر و تعقل سپری شود، سرمایهای ارزشمند برای زندگی مشترک خواهد بود و اگر با غفلت و بدون فکر و تدبیر بگذرد، خسارتش غیرقابل جبران است.۲

———-
[۱]. وَ مِن آیاتِهِ اَن خَلَقَ لَکُم مِن اَنفُسِکُم اَزواجاً لِتَسکُنوا اِلَیها وَ جَعَلَ بَینَکُم مَوَدَّۀً وَ رَحمَۀً (روم/۲۱)

۲.بهترین و بدترین دوران عقد - مهدی عدالتیان - صفحه ۱۱]