این بچه از دوران نوجوانی، به یاد مردم ضعیف و کمک آنها بود. هیچ وقت سعی نکرد دل آنها را بشکند. پدر شهید در نقل خاطره ای، این ویژگی والای فرزند را این چنین توصیف می‌کند: برادر زنم در همان مدرسه ای که عباس درس می‌خواند، ناظم بود. یک روز دیدیم با ناراحتی آمد خانه مان و گفت: «حاج اسماعیل! آبرو برای ما نگذاشتید؛ آن قدر به سر و وضع این بچه نرسیدید که امروز اسمش را در لیست بچه‌های فقیر مدرسه نوشتند تا به او کمک مالی کنند. » تا این حرف را زد، نفسم بند آمد. دستش را گرفتم و بردم سر کمد عباس. در کمد را باز کردم و ردیف پیراهن‌ها و کت و شلوارها را نشانش دادم. با دلخوری گفتم: «تو دیگر چرا؟ واقعاً خیال می‌کنی من برای عباس کم می‌گذارم؟ خودش می‌گوید من لباس نو نمی پوشم، می‌گوید مدرسه ما بچه فقیر زیاد دارد، از آنها خجالت می‌کشم. نمی خواهم جلوی من احساس نداری کنند». سرایدار مدرسه عباس بابایی می‌گوید: کمردرد داشتم و نمی توانستم کار روفت وروب مدرسه را خوب انجام دهم، مدیر مدرسه هم بالاخره جلوی یک مشت بچه، سکه یک پولم کرد و گفت: اگر اوضاعت همیشه این باشد، باید بروی بیرون. اگر من را بیرون می‌کردند، خیلی اوضاع زندگی‌ام بدتر می‌شد. آن شب همه اش در فکر حرف‌های مدیر بودم که اگر من را بیرون بیندازد، چه خاکی توی سرم کنم؟ فردا صبح که بلند شدم و رفتم مدرسه، دیدم حیاط مدرسه و کلاس‌ها عین دسته گل شده، منبع آب هم پر است. از عیالم که برنمی آمد؛ چون توان این همه کار را نداشت.

ادامه »

خداوند به زنان پيامبر مي‌فرمايد: تبرّج و جلوه گري نكنيد و نماز را به پا داريد: «وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيةِ الْأُولى وَ أَقِمْنَ الصَّلاة».
زنان بايد به هنگام نماز پوشش كامل داشته باشند، با اينكه خداوند به همه محرم است، زيرا پوشش كامل براي انسان يك شأن و مقام و ارزش است. در تمام دنيا اگر كسي بخواهد ملاقاتي با مقام مهمي داشته باشد، لباس كامل و مناسب پوشيده و به ملاقات مي‌رود. علاوه بر زنان، به مردان نيز سفارش شده است كه با لباس كامل به نماز بايستند.
برهنگي، يك نوع بي حرمتي به خود و حراج كردن شخصيت خود است. ولي زنان با حجاب براي خود ارزش قائل شده با زبان حال مي‌گويند: هركسي حق ندارد به ما نگاه كند، و از ما كام بگيرد.

منبع: محسن قرائتي،مشخصات نشر: تهران: ستاد اقامه نماز، ۱۳۹۱،ص۱۸

در طول تاريخ، زنان پاك دامن و با ايمان بسيارى براى حفظ حجاب و عفت خود، همه مشكلات را به جان خريده از جان و مال خود گذشته، ولى از حيا و عفاف دست بر نداشته اند. اين زنان كه در حقيقت، اسطوره هاى مجاهدت و جهادند، بهترين الگوى حجاب براى زنان و عالى ترين نمونه تقوا و پاك دامنى براى مردان به شمار مى روند. در حقيقت، وقتى زن با حفظ حيا و عفت خود به درجه بالاى انسانيت، ايمان و شايستگى مى رسد، در فرهنگ قرآن، براى همه مردان و زنان الگو مى شود؛ براى نمونه، قرآن حضرت آسيه را كه براى حفظ ايمان و عقيده اش، از تمام خوشى هاى مادى و ناز و نعمت كاخ فرعونى گذشت و تن به شكنجه هاى طاقت فرساى فرعونيان سپرد و نيز حضرت مريم را به خاطر عفت و پاك دامنى و ايمان و صداقتش، الگوى تمام مردان و زنان آزاده و مؤمن معرفى مى كند.

ادامه »

ادْعُونِي اسْتَجِبْ لَكُمْ (غافر: ۶۰)

مرا بخوانيد، تا شما را اجابت كنم. خدا را شاكريم كه هم اجازه داده او را بخوانيم و هم ما را به «دعا» فراخوانده است. دعا از ماست، اجابت از او. هر چند در اين آيه، استجابت خدا در پي دعاي بندگان آمده است، اما چه بسا دعا مي‌شود و از اجابت خبري نيست و اين به دلايل متعدّدي مي‌تواند باشد كه در روايت‌ها نيز آمده است، از جمله:

۱. جدّي نبودن انسان در دعا؛

۲. فراهم نبودن شرايط كامل براي دعا؛

۳. به مصلحت نبودن استجابت دعا؛

۴. اجابت مي‌شود، ولي با تأخير؛ ۵. خدا آن خواسته را نمي دهد، ولي به جاي آن، خواسته و نعمت بهتري را عطا مي‌كند؛

۶. اگر دعا مستجاب نشود، پاداش بهتري در قيامت داده مي‌شود؛

۷. خالص نبودن دعا، به عبارت ديگر، دعاخوان، هم از خدا مي‌خواهد و هم تكيه اش به مردم و علل و اسباب مادّي است؛

۸. برخي از گناهان، مانع استجابت دعا مي‌شود (در دعاي كميل است: «اللّهُمَّ اغْفِرلِيَ الذُّنُوبَ الَّتي تَحْبِسُ الدُّعاء»). امام صادق (ع) فرمود: انَّ اللهَ لا يَسْتَجِيبُ دُعاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ ساهٍ، فَإذا دَعَوْتَ فَاقْبِلْ بِقَلْبِكَ، ثُمَّ اسْتَيْقِنْ بِالإجابَة. [كافي، ج ۲، ص ۴۷۳.  ]

خداوند، دعايي را كه از دلِ غافل و بي توجه برآيد، مستجاب نمي كند. هرگاه دعا كني، با قلبت رو به خدا آور، آنگاه به اجابت يقين داشته باش. پس دعا بايد از صميم قلب، با توجه كامل، با شناخت متعالي نسبت به خدا و با برطرف كردن موانع استجابت انجام گيرد، تا خداوند نيز، آن را مستجاب كند. گروهي از امام صادق (ع) پرسيدند: «چرا دعا مي‌كنيم ولي مستجاب نمي شود؟ » حضرت فرمودند: «لأنَّكُم تَدْعُونَ مَن لا تَعْرِفُونَه» [  بحارالانوار، ج ۹۰، ص ۳۶۸. ] ؛ «چون كه شما كسي را مي‌خوانيد كه او را نمي شناسيد».

پس معرفت به خدا هم، از شرايط اجابت است. اگر اين شرايط فراهم باشد، وعده خدا در اجابت دعاي بندگان، حتمي است. پس بايد ديد كجاي كار اشكال دارد كه سبب شده دعاها به هدف اجابت نرسد؟ وگرنه او به ما نزديك است و خواسته‌ها را مي‌داند و مي‌شنود و خود وعده داده كه اگر او را بخوانيم، پاسخ دهد. يا رب! چو بخواني‌ام «سَمِعْنا» گويم فرمان تو را به جان «أَطِعْنا» گويم بر من تو به فضل اگر «غَفَرنا» گويي من آيم و «ربّنا ظَلمنا» گويم

———-

منبع:دعاهاي قرآني، جواد محدثي،مشخصات نشر: تهران: مشعر، ۱۳۸۹،ص۱۶

پرسش: آیا هر روز باید به یاد امام زمان علیه السلام باشیم یا فقط جمعه ها؟

پاسخ:
همه شما می‌دانید که خورشید ثابت است و زمین به دور خورشید می‌گردد و هر طرف از زمین که رو به خورشید کند از نور خورشید استفاده می‌کند و نورانی می‌شود و به اصطلاح روز است، اما آن قسمت از زمین که پشت به خورشید است از نور خورشید، خودش را محروم کرده و تاریک بوده و به اصطلاح شب است؛ بنابراین، آن قسمت از زمین که شب است و تاریک و سرما، تقصیر خورشید نیست، بلکه به خاطر خود زمین است که پشت به خورشید کرده است و گرنه خورشید نورافشانی و گرمایش را بر همة موجودات پخش می‌کند و هیچ موجودی را فراموش نمی کند، این موجودات هستند که یا دور خود دیوار می‌کشند که نور به آن‌ها نرسد یا این قدر فاصله می‌گیرند که نور بسیار ضعیفی به آن‌ها می‌رسد یا اصلاً پشت به خورشید می‌کنند.
امام زمان علیه السلام همانند خورشید هستند که هیچ وقت ما را فراموش نمی کنند و از یاد نمی برند؛ بنابراین، ما هم اگر دوست داریم همیشه نورانی و اهل خوبی‌ها باشیم باید همیشه رویمان به سوی او باشد و او را فراموش نکنیم؛ بنابراین، توجه به حضرت علیه السلام فقط مخصوص روزهای جمعه و در دعای ندبه نیست، بلکه هر روز و هر ساعت باید حواسمان به آن حضرت علیه السلام باشد. آن‌هایی که از حضرت امام مهدی علیه السلام دور می‌شوند یا به او توجه نمی کنند، گرفتار ظلمت و تاریکی و گناه می‌شوند و شیطان به سراغ آن‌ها می‌آید.

انسان منتظر و عاشق امام زمان علیه السلام مثل گل آفتاب گردان است که همیشه و پیوسته رو به طرف خورشید دارد، او نیز همیشه و در هر حالی به یاد امام زمانش می‌باشد و رو به سوی او دارد و همانند کودکی که امنیت و سلامت و سعادت خود را در کنار پدر و مادر بودن خود می‌داند، به همان شکل، سعادت و خوشبختی خود را در دنیا و آخرت در کنار و به یاد امام زمان علیه السلام بودن می‌داند و عاشق او می‌باشد و فراموشش نمی کند.

منبع:بیست پرسش و پاسخ کودکان و نوجوانان درباره حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف،محمد یوسفیان،مشخصات نشر: قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج)، مرکز تخصصی امامت و مهدویت، ۱۳۹۲،ص۵۴