هنوز تو را نمی شناسیم.
هنوز مزارت گمشده و نا پیداست.
هنوز کنجکاوانه و مشتاقانه هجده سال زندگیت را مرور می‌کنیم و با وجود همه یافتن ها، هر بار تهیدست تر و فقیر تر از قبل به پیش می رویم.
به راستی می خواهیم تو را بهتر و عمیق تر بشناسیم. از ابتدای آمدنت. چرا که تولدت به مرگ تمامی باورهای سیاه جاهلیت انجامید.
تو آمدی در آن هنگام که ظلمت و حماقت، تار و پود زمانه را تشکیل می داد و زن تهمت آفرینش بود و دختران اشتباه بزرگ زیستن وصله ناجور خلقت.

تو آمدی در روزگار بی عاطفگی و سنگدلی و بی رحمی دلهایی که نخستین لبخنده دختر گان را به خاک می سپردند.
تو آمدی،در بحبوحه اتهام«ابتر بودن»، در هنگام شادی مشرکانی که همه چیز را در بی فرزندی پیامبر(ص) تمام شده می‌دیدند.
تو آمدی و با آمدنت هزاران هزار ستاره را به آسمان مبهم زندگی پدر بخشیدی و دلپذیر ترین لبخند را به سیمای روشن پیامبر شکفته تر ساختی. ما جز تو چه کسی را می شناسیم ای عصمت بی بدیل، ای عصاره رحمت پروردگار و ای والاترین سرمایه هستی.

ای گوهر صدف هستی، اگر تو نبودی هنوز زن در گور باورهای سطحی و کوتاه می پوسید.
اگر تو نبودی هنوز صبوری و شکیبایی زن مصداق نداشت.
اگر تو نبودی علی(ع) را همسر، حسن(ع) و حسین(ع) را مادر و رسول(ص) را ام ابیها نبود.
اگر تو نبودی امروز حسین(ع) معنای شهادت نبود و زینب(س) آبروی صبر و شکیبایی.
اگر تو نبودی زن امروز عفاف و سادگی نمی شناخت. اگر تو نبودی زن امروز نمی آموخت که در شهادت فرزند شکرانه به جای آورد و عزیزترین داشته ها را برای خدایش ایثار کند.
ما جز تو چه کسی را می شناسیم که تهجد شبانه پایش را آماسیده کرده و دست های تاول زده و پینه بسته اش را هر شبانگاه به نیایش را بگشاید و در دعا برای همگان، خود و خانواده را قلم بگیرد که «الجار ثم الدار» اول همسایه بعد خانه.
به راستی فاطمه(س) فقط فاطمه(س) است چرا که در محیط زیسته و رشد کرده که در سیمای پدر و مادر جز پاکی و طهارت چیزی ندیده و از همه بدی ها و ناپاکی ها بریده است و فقط فاطمه(س)، حانیه است چرا که به همسر و فرزند و خانواده خویش بارانی از تبسم و محبت و مهر می باراند و فضایی معطر از گل‌های صمیمیت و عشق می سازد.
و چگونه فاطمه بتول نباشد که همه لحظه های زندگی پدرش گسستن از دنیا و پیوستن به محبوب بوده است و زهد زهرا آیینه زهد پدر و همسر است؛ او ساده زیستی را می نوشید… و اما زهرا (س) را باید با تمام رنج ها، شکنجه ها، تنهایی ها، اشک ها، استغاثه ها، عبادت های شبانه، سجده ها و بر خاک افتادن ها، روزه های پیاپی و عفاف و سادگی و بخشندگی اش شناخت.
بیایید از فاطمه(س) بگوییم ومطمئن باشیم آنان که به زهرا (س) خو گرفته اند،عطش قلب شان را به زهر آبه های ایمان سوز نخواهند سپرد.

?ک. ن