مهدی شناسی(۳۷)
.. و أبواب الایمان…
زیارت جامعه کبیره
ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺟﺎ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺑﺎﺷﺪ،ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﺪ.کنار هم هستیم ولی یکدیگر را نمی بینیم.ﻫﻮﺍ ﻭ ﻫﻮﺱ ﺑﺎ ﺩﻝﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
خوارج ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺍﻣﺎ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻧﺪ.از باب ایمان که امام علی علیه السلام بودند خارج شدند. ﺁﻥ ﺑﺼﯿﺮﺕ لازم ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻟﻄﯿﻔﯽ ﺩﺍﺭﺩ.ﺍﯾﻤﺎﻥ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻤَﻦ ﮔﺮﺩﺍﻧﯿﺪﻥ.ﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ امام زمان ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ باب ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ ﯾﻌﻨﯽ ایشان ﮐﺎﻧﺎلی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻤﺎ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺪﻫﻨﺪ.ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ما ﺭﺍ ﺍﯾﻤﻦ ﺑﮑﻨﻨﺪ. ﺍﯾﻤﻨﯽ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾشان است.
ﺍﮔﺮ اﻣﺎم مهدی علیه السلام ﺑﻪ ما ﺭﻭ نکنند؛ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ما ﺭﻭ ﮐﻨﺪ،ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻣﺒﺘﻼ ﻣﯽﺷﻮیم.
ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻣﺎﻥ و ایمنی ﭘﯿﺶ ایشان است.ﺍﮔﺮ امام دست ما را نگیرند،ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺩﺳتمان را ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩ.
امام زمان چراغ و مصباح هستند یعنی ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﻤﺎ ﻧﺒﺎﺷند،ما ﺗﺎﺭﯾﮏ ﻣﯽﺷویم ﻭ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭمان ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺭﺍﻩ ﺑﺮﺍﯼ ما ﻣﯽﺷﻮﺩ ﭼﺎﻩ. ﻣﺎﯾﻪﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﺍﺑﺘﻼ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
مهدی شناسی(۳۶)
.. و أبواب الایمان…
زیارت جامعه کبیره
ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺏ ﺍﺳﺖ.ﺑﺎﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ.ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺩﺭﻫﺎ ﺩﻭ ﻧﻮﻉ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭﺭﻭﺩﯼ و ﺑﻌﻀﯽ ﺩﺭﻫﺎ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
ﻭﺭﻭﺩﯼ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥ ﺩﺭﻫﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﯾﮏ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﯾﺪ.
ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ،ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ.ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪﯼ ﺁﻥﻫﺎ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ و ﻫﯿﭻ ﮔﺎﻩ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﯽﺷﻮﯾﺪ.
ﺁﺩﻡﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎ در عالم ﻧﻘﺶ ﺑﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺧﺮﻭجیند،ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺩﯾﻦ و ﻣﻌﻨﻮﯾﺖ و ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﺍﯾﻤﺎﻥ.
ﯾﻌﻨﯽ ﻤﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨیم ﺍﺯ ﺩﯾﻦ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮیم. ﻣﯽﮔﻮﯾﯿم ﺍﮔﺮ ﺩﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﯿﻢ.ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯿﻢ. ما ﺭﺍ ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ.پس ﺩﺭ ﺧﺮﻭﺟیند! ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺧﺪﺍ. ﺑﯿﺰﺍﺭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺏ.ﺑﺎ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺍﺭند.
ﻭﻟﯽ ﺑﻌﻀﯽﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭرودیند. ﯾﻌﻨﯽ ما ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿم،ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽﺷﻮﯾم.ﻣﯽﮔﻮﯾیم ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﮑﻨﯿﻢ. ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﺍﺧﻼﻕ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﻭﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻡ. ﺗﻮ ﺑﻪ چی ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﭘﯿﺪﺍ ﺑﮑﻨﻢ. ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﮔﯽ می کنی، ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑﻨﻢ.
ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻻﯾﻤﺎﻥ. ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﺩﻡﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﯾﻦﻫﺎ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﻭﺍﺩﯼ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﯽﺷﻮد.ﻣﻌﺘﻘﺪ ﻣﯽﺷﻮد «ﻳَﺪْﺧُﻠُﻮﻥَ ﻓِﻲ ﺩِﻳﻦِ ﺍﻟﻠَّﻪِ» ﻧﺼﺮ/2
ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻧﺪ.ﺍﺑﻮﺍﺏ ﺍﻻﯾﻤﺎنند. ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﯾشان ﺭﺍ ﻣﯽﺩﯾﺪ ﻭﺍﺭﺩ در دین و ایمان می شد…
پس اگر از باب امام مهدی علیه السلام وارد ایمان شویم مطمئنا در خروجی وجود نخواهد داشت و نمی توانیم و البته نمی خواهیم که دیگر از وادی ایمان خارج شویم…
مهدی شناسی(۳۵)
… و أرکان البلاد…
زیارت جامعه کبیره
نبات را دیده اید که چطور درست می شود؟ﺩﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺷﮑﺮ ﺍﺳﺖ و ﯾﮏ ﻗﺴﻤﺖ ﺁﺏ.
ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﻫﻢ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪ و ﻣﯽﺭﯾﺰﻧﺪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺩﯾﮓ.ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﯾﮓ ﻫﻢ ﻧﺦﻫﺎﯼ ﭘﻨﺒﻪﺍﯼ ﻗﺒﻼ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﺷﮑﺮ ﺭﺍ ﻣﯽﺭﯾﺰﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﯾﮓ. ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﺷﮑﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﻧﺦﻫﺎ ﮐﺮﯾﺴﺘﺎﻝ ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ.ﺑﻌﺪ ما ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮیم ﺑﺎ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺎﺧﻪ.
ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺕﻫﺎ ﭼﺮﺍ ﭘﺪﯾﺪ ﺁﻣﺪﻧﺪ؟ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﻧﺦﻫﺎ.ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻧﺦﻫﺎ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻧﺒﺎﺗﯽ ﺷﮑﻞ ﺑﮕﯿﺮﺩ.ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﯿﻢ ﭘﻮﺩﺭ ﻣﯽﺷﻮﺩ.ﺧﻮﺭﺩ ﺧﺎﮐﺸﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺎﺧﻪﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ.
ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ.ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ. ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ علیه السلام ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺍﺳﺖ.
امام ﻧﻘﺶ ﺁﻥ ﻧﺦ ﻧﺒﺎﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ.ﺍﮔﺮ امامان ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺷﮑﻞ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﻧﺦ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺕ ﺷﮑﻞ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﺩ و ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ.
امام زمان علیه السلام ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ،"ﻟَﺴﺎﺧَﺖِ ﺍﻻَﺭﺽُ ﺑِﺎَﻫﻠِﻬﺎ”
جهان ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﻧﺦ ﻣﺘﻼﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﺭﮐﺎﻥ ﺟﻤﻊ ﺭﮐﻦ ﺍﺳﺖ.ﺭﮐﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺻﻠﯽ ﻭ ﺍﺳﺎﺳﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﮐﻠﯿﺪﯼ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ.ﺣﮑﻢ ﺷﯿﺮﺍﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺭﮐﻦ ﺑﺪﻥ.ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺪﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺣﯿﺎﺕ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺑﻪ ﻗﻠﺐ هم ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺭﮐﻦ.
ﺑﻼﺩ ﺟﻤﻊ ﺑﻠﺪ ﺍﺳﺖ.ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ. ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﺑﺎﺩ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺁﺑﺎﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻠﺪ. ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺷﻬﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺑﻠﺪ.
ﺍﯾﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﭼﻪ ﺁﺑﺎﺩﺵ ﭼﻪ ﻏﯿﺮ ﺁﺑﺎﺩﺵ ﺍﮔﺮ امام مهدی علیه السلام وجود نداشت،ﻧﺒﻮﺩ و از هم می پاشید.و اصلا وجود عالم معنایی نداشت.مانند نماز که بدون رکن باطل است…
مهدی شناسی(۳۴)
… و ساسة العباد…
زیارت جامعه کبیره
هر کجا ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ما را به کاری ﺍﻣﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ،ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ما ﻣﺜﻞ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ،ﮐﻪ آن را ﺑﻪ ﺑﺎﻍ می رساند.
ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﮑﻦ،ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺒﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺣﮑﻢ ﺁﻥ ﺭﺧﻨﻪ ﻭ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ مثل آب ﻫﺪﺭ ﻣﯽﺩﻫﺪ.ﺗﻮ ﺭﺍ ﺿﺎﯾﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﯽ ﮐﺮﺩﻥﻫﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥﻫﺎﯼ اهل بیت علیهم السلام است.
ﻋﺮﺏﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺳﯿﺎﺳﺖ.ﺍﺻﻼ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥ.به ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺳﺎﺋﺲ.
ﺍﻫﻞ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻫﻞ ﺗﺪﺑﯿﺮ. ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﺪﺍﺭ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﮐﺎﺭﺵ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ.ﺟﻤﻌﺶ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺳﺎﺳة،ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ.
و ﻋﺒﺎﺩ ﺟﻤﻊ ﻋﺒﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻨﺪﻩﻫﺎ.
امام زمان ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪه ی ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ است ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻣﻮﺭ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ امام ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ما ﺍﺯ ﮐﺪﺍﻡ ﻃﺮﻑ ﺑﺮویم ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺎﻍ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽﮐﻨیم ﻭ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨیم ﻭ ﻣﺜﻞ ﺁﻥ ﺁﺏ ﻣﻨﺠﻼﺏ ﻧﻤﯽﺷﻮیم،ﮔﻨﺪﺍﺏ ﻧﻤﯽﺷﻮﯾم؟
ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻭيم ﺭﺷﺪ ﻣﯽﮐﻨیم ﻭ ﺑﻪ ﺛﻤﺮ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨیم؟
مهدی شنــاسی(۴۲)
.. و عترة خيرة رب العالمين…
زیارت جامعه کبیره
فرض کنید اﯾﻦ ﺟﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻠﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ. ما ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨیم و می ﮔﺮﺩیم،هر ﮐﺪﺍﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﺗﺮ و ﺯﻧﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯽﮐﻨﯿم.
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ما ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ “ﺧﯿﺮﺓ".
ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺳﺖ ﭼﯿﻦ و ﮔﻠﭽﯿﻦ ﮐﺮﺩﻥ. ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺑﺮﺗﺮ.
این فراز زیارت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ایشان ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﯿرة ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ است. ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﭽﯿﻦ ﺷﺪﻩ. پس ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ صلی الله علیه و آله ﮔﻞ ﭼﯿﻦ ﺷﺪﻩ ی خداوند است.
ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ اهل بیت ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﮔلند ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﻫﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ. ﺷاخه ی ﮔﻞ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺑﺮوید ﮔﻞ ﺍﺳﺖ.
ﮔﻞ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﺑﺎﺷﺪ و یا ﺩﺭ ﻣﺰبله،در هر صورت ﮔﻞ ﺍﺳﺖ،ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﻟﯽ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﺰﺭﻋﻪ ﻭ ﮔﻠﺰﺍﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﮏ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ.
پس گل های محمدی دارای امتیاز ویژه ای هستند،چون خاستگاهشان شخصیتی است که دستچین و برگزیده ی خداوندست.
ﻫﺮ ﺑﺬﺭﯼ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﻬﺎﻝ ﺷﻮﺩ،ﻫﺮ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﺭﺧﺖ ﺷﻮﺩ، ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻣﯿﻮﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﻮﺩ ،ﻫﺮ ﻣﯿﻮﻩﺍﯼ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﭘﺨﺘﻪ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺷﻮﺩ،ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.
ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺬﺭ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻧﻬﺎﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺖ،ﻣﯿﻮﻩ ﺭﺍ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻘﺺﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪ.ﻧﺎﻗﺺﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺎﻣﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﻗﺮﺁﻥ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ “ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻧُﻮﺭُ"ﻧﻮﺭ/35
ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﻫﻢ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺬﺭ ﺻﻔﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺭﺷﺪ ﻣﯽﺩﻫﺪ. ﺍﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﻝ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﯽﻓﺮﻣﻮﺩ “ﺃَﻧَﺎ ﺍﻟﺸَّﺠَﺮَﺓ"ُ
ﻣﻦ ﺑﺬﺭ ﻭ ﻧﻬﺎﻝ ﻧﯿﺴﺘﻢ. ﻣﻦ درخت پرثمر هستم. “ﺷﺠﺮﺓ ﺍﻟﻨﺒﻮة".
ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ایشان ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺖ ﮐﺮﺩﻩ؟ ﺍﻟﻠﻪ، ﻧﻮﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻫﺴﺘﯽ. پس ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﺎﻡﻫﺎﯼ ﺧﺪﺍ ﺭﺏ ﺍﺳﺖ. ﭼﻮﻥ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺁﻭﺭﺩ و ﺭﺷﺪ ﻭ تعالی می دهد.
ﺭﺏ العالمین است. یعنی رب ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺖ. ﻓﻘﻂ ﺭﺏ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻧﯿﺴﺖ…
