نیت پاک

برخی با اینکه به ظاهر، کارهای مفید و باارزشی انجام می‌دهند، ولی به سبب نیت بدی که دارند، آثار نیک اعمال خود را از میان می‌برند. اگر کسی بخواهد کارش ماندگار و ارزشمند باشد، باید از ریاکاری و خودنمایی بپرهیزد. کاری که از روی اخلاص و با نیت پاک انجام پذیرد، بر صفای باطن آدمی می‌افزاید و توفیق الهی نیز بیشتر شامل حال وی می‌گردد و به نعمت‌های مادی و معنوی فراوانی دست می‌یابد.
آنان که کردار نیک خود را با نیت بدشان خراب می‌کنند، انسان‌های زیان کاری هستند؛ زیرا کارهای خوب آنها بی پاداش می‌ماند و چه بسا به حساب دیگران نوشته می‌شود. این، اوج زیان کاری آنهاست، در حالی که اگر اخلاص داشتند و برای خدا کار می‌کردند، خیر دنیا و پاداش آخرت شامل حالشان می‌شد[1]. پیامبر گرامی اسلام، نیت انسان را معیار سنجش اعمال می‌داند و می‌فرماید:
یا أَیُّهَا النّاسُ إِنَّمَا الْأَعْمالُ بِالنِّیاتِ وَ إِنَّما لِکُلِّ امْرِی ءٍ ما نَوی فَمَنْ کانَت هِجْرَتُهُ إِلَی اللّهِ وَ رَسُولِهِ فَهِجْرَتُهُ إِلَی اللّهِ و رَسُولِهِ وَ مَنْ کانَتْ هِجْرَتُهُ إِلی

نیت‌های پاک را برگزینند تا بدان سبب، عمل خود را به خشنودی پروردگار نزدیک سازند. ایشان در سفارشی نیکو به ابوذر رحمه الله می‌فرماید:
یا أَباذر لِیَکُنْ لَکَ فِی کُلِّ شَیْ ءٍ نِیَّةٌ صالِحَةٌ حَتّی فِی النَّومِ وَ الْأَکُلِ. [۲]
ای ابوذر! باید در هر کاری، نیتی پاک داشته باشی، حتی در خوابیدن و خوردن.
———-

[۱].اقبال حسینی نیا،  زمزم هدایت: نگارینه ای از سخنان رسول خدا صلی الله علیه و اله  ، صفحه ۸

[۲]. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث، ۱۳۷۹، ج ۱۳، ص ۶۵۷۸.