کلاغ ها! طاووس شوید
یک دسته بالای درخت بودند و صدای قارقارشان همه جا را پر کرده بود. چند تایی هم روی زمین نشسته بودند و با عجله به دنبال دانه می‌گشتند.
نه اینکه سیاه بودند و صدایشان دلنشین نبود، نه؛ فقط تند زدن نوک هایشان به زمین آنها را انگشت نما کرد برای کسی که نمازش را تندتند می‌خواند.
ص: ۵۶
مثل کلاغ هم می‌شود تند و باعجله راه رفت و زندگی کرد؛ ولی راه رفتن پر از آرامش طاووس تابلویی است که برای همیشه در قاب ذهن‌ها می‌ماند.
کسی که نمازش بوی عطر آرامش می‌دهد، مثل باز شدن چتر رنگارنگ طاووس دلنشین است. هرچند کلاغها، هیچ وقت طاووس نمی شوند؛ اما آدم‌ها می‌توانند نمازهای کلاغی شان را طاووسی کنند.

[همیشه ثروتمند بمان -نیره قاسمی رادیان - صفحه ۵۹]