صدایش بلند است؛ آن قدر بلند که حتی آنهایی که در تمام زندگی شان صدایی نشنیده اند آن را خوب می‌شنوند و آنهایی که همیشه می‌شنیده اند، جز آن هیچ صدای دیگری را نمی شنوند. هیچ کس یادش نیست چه کار می‌کرده که حالا باید بقیه اش را انجام دهد. زبان ها، همه از کار می‌افتند و چشمها دور سرگردانی می‌چرخند.
بعد از صدا، کوهها مثل پنبه‌های زده می‌شود، به آس—–مان
بی نهایت، شکاف‌های عمیق می‌خورد و ناگهان تجارتخانۀ دنیا تعطیل می‌شود.
این خبر را سالهاست معتبرترین شبکه‌های آسم–انی، به اهل زمین مخابره کرده اند: در روزی که زیاد دور نیست، صدایی بلند، تمام شرق و غرب عالم را پر می‌کند که: دنیا، به خط پایان مسابقه رسیدهای، بایست! اما تا آم—–دن آن لحظۀ پرماجرا،
هر روز صدایی در گوش کوچه‌ها و خیابان‌ها و خانه‌ها می‌پیچد تا ندای فرشته حق، برایتان غریبه نباشد. هرکس از اهل قبله، صدای مؤذنی را بشنود و به یاد روز حشر، آن را پاسخ دهد، در روزی که تنهایی بیشتر از هروقت دیگری جلوه می‌کند، با او به لطف و مدارا رفتار خواهد شد.
اه——-ل ایمان، زمین ثانیه به ثانیه، به قی———امت نزدیکتر می‌شود؛ «قد قامت» نمازهایتان را با صدای اذان برپا کنید.

منبع:[همیشه ثروتمند بمان - نیره قاسمی زادیان - صفحه ۷]