نماز تشکر از هدیه ای بزرگ

قطعا تو زندگی شما اتفاق افتاده که کسی به شما هدیه داده باشه. هدیه گرفتن یه سری پیامهایی رو به ما انتقال میده. مخصوصا به شما خانمها که هم هدیه گرفتن را دوست دارید هم خود هدیه براتون مهمه. حالا اون پیامهایی که از هدیه دادن دیگران دریافت میکنیم چیه؟ اولین پیام اینه که احساس میکنیم هدیه دهنده ما رو دوست داره؛ وگرنه چنین هدیه قشنگی برام نمیخرید.

دومین پیام اینه که احساس می‌کنیم باید عکسالعملی نشان بدیم و تشکر کنیم و سوم اینکه احساس میکنیم بین قیمت هدیه و نوع تشکر یا عکس العمل ما باید رابطه ای باشه. وقتی هدیه ای به این زیبایی برای من آورده نمیشه که یک تشکر معمولی داشت. تاره اینم یواشکی بگم که تشکر خوب من میتونه زمینه ساز هدایای دیگر هم بشه، البته این رو شما خانمها خوب بلدید. آخرین پیامی که دریافت میکنیم اینه که احساس میکنیم تشکر باید مورد پسند هدیهدهنده باشه.

پس انسان فطرتا از هدیه دادن خوشش مییاد و فطرتا دوست داره از اون کسی که هدیه گرفته تشکر کنه و اون تشکر هم متناسب با هدیه باشه؛ اما اجازه بدید اینجا یه اعترافی بکنم که این اعتراف شامل حال خیلیها میشه و اون اینه که ما خیلی وقتها خودمون رو نمی بینیم. خود من میتونه یه هدیه باشه؛ منی که می‌تونم فکر کنم، انتخاب کنم، گریه کنم، لذت ببرم و خیلی کارهای دیگه؛ مثلا همین چشم ما ٧٠ میلیون تار ضخیم داره که به وسیله اونها رنگهای غیر سیاه و سفید را می‌بیند، ١٢میلیون تار نازک برای دیدن داره و این سر سوزنی از شگفتیهای این انسان یا بهتر بگیم این هدیه خداست و اگر این احساسهایی که اول بحث گفتم در ما ایجاد نمیشه به خاطر اینه که به هدیه توجه نداریم.

یکی از مشکلات عمده ما ندیدن داشته‌ها و بر عکس زوم کردن روی نداشته هاست؛ و اگر خداوند در قرآن قسم به زمان خورده (و العصر) به خاطر ندیدن همین داشته هاست که انسان مدیریت زمان و مدیریت خودش رو از دست میده. ما نیاز داریم با خودمون خلوت کنیم نقاط ضعف و قوت خودمون رو ببینیم و بشناسیم. یا با کمک داشته هامون از گردنه‌ها مخصوصا دوران پرفراز و نشیب نوجوانی عبور کنیم. حالا یه سؤال دیگه، اگه اونی که به شما هدیه داده بیاد به شما بگه من می‌دونم شما دوست داری از من بابت هدی هم تشکر کنی؛ ولی من دوست دارم خودم نحوه تشکر و جبران کردنش رو یادت بدم. بهتون بر میخوره یا نه؟ شاید بعضیها بگن اصلا زشته طرف این حرف رو بگه پس اون دنبال جبران کردن و تشکر کردن ماست، زیبایی و قشنگیش به اینه که اون هیچ توقعی نداشته باشه؛ اما اگه بیاییم از یه زاویة دیگه نگاه کنیم؛ مثلا اگه من هر چی فکر کردم نتونستم به جایی برسم که چه جوری از این شخص که هدیه داده تشکر کنم (به فرض اینکه هدیه بسیار قیمتی است و جبران آن برایم ممکن نیست) در اینجا اگر هدیهدهنده حس جبران و تشکر را در من ببینه و بیاد به من کمک کنه تا بتونم درست و حسابی جبران کنم، آیا باعث خوشحالی من میشه؟ صددرصد. باز این خودش یه لطفیه که در حق من انجام داده. بهش میگیم خدا خیرت بده خیالمونو راحت کردی.

منبع: زنگ نماز ،احمد زرهانی، ص۲۴

طراح: حجت الاسلام حسن عارضی