هر جمعه به جاده آبى نگاه مى كنم و در انتظار قاصدكى مى نشينم كه قرار است خبر گام هاى تو را براى من بياورد، گام هاى استوار و دست هاى سبزت را.
اگر بيايى، چشم هايم را سنگفرش راهت خواهم كرد.
تو مى آيى و در هر قدم، شاخه اى از عاطفه خواهى كاشت و قاصدكى را آزاد خواهى كرد.
تو مى آيى و روى هر درخت پر شكوه، لانه اى از اميد براى كبوتران غريب، خواهى ساخت.
صداى تو، بغض فضا را مى شكافد. فضاى مه آلودى كه قلب چكاوك‌ها را از هر شاخه درختش آويزان كرده اند. تو با دست هايت بر قلب هاى شقايق ها، رنگ سبز اميد خواهى زد و با رنگ پر معناى دريا خواهى نوشت: «به نام خداى اميدها»!
تو مى آيى در حالى كه دست هايت پر از گل هاى نرگس است.
تو دل سرد يكايك ما را با نواهاى گرمت آفتابى مى كنى و كعبه عشق را در آن‌ها بنا خواهىكرد. دست نوازش بر سر ميخك هايى خواهى كشيد كه باد، كمرشان را خم كرده است.
تو حتى بر قلب كاكتوس‌ها هم رنگ مهربانى خواهى زد.
تو مى آيى و با آمدنت خون طراوت و زندگى در رگ هاى صبح جريان پيدا خواهد كرد…
تو مى آيى، اى پسر فاطمه، يوسف زهرا، يا مهدى! به اميد آن روز!

منبع:نامه‌های دختران به امام زمان (عليه السلام)،  محمدتقی اکبرنژاد،مشخصات نشر: قم: مسجدمقدس جمکران ۱۳۸۶،ص۱۳

سرگذشت اوّل اهانت به همسر دانشمند بزرگي از علماي اسلام كه شايد از ذكر نام راضي نباشد، نقل فرمود: وقتي پدرم را در خواب ديدم و پرسش‌هايي از ايشان نمودم. پاسخ‌هايي جالب شنيدم: ۱- ارواحي كه در عالم برزخ معذّبند؛ عذاب و سختي‌هاي آنها چگونه است؟ در پاسخ فرمود: براي تو كه هنوز در عالم دنيا هستي نمي توان بيان كرد.

ادامه »

قرآن مي‌فرمايد: لقمان در كنار سفارش به نماز، پسرش را به چند چيز ديگر نيز سفارش كرده است: «يا بُنَي أَقِمِ الصَّلاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ اصْبِرْ عَلى ما أَصابَك وَ لَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لَا تَمْشِ فىِ الْأَرْضِ مَرَحًا» كه از اين چند آيه استفاده مي‌شود آن چه به نماز جلوه مي‌دهد و نماز را پر جاذبه مي‌كند امر به معروف و نهي از منكر، صبر و تحمل سختي ها، تواضع و فروتني، اعتدال در زندگي و گفتگوي نرم مي‌باشد.
آري كساني كه نماز مي‌خوانند ولي نسبت به معروف‌ها و منكرها در جامعه بي تفاوتند، يا نماز مي‌خوانند ولي افرادي زودرنج يا متكبر و غير متعادل مي‌باشند و با صداي بلند سبب رنجش ديگران مي‌شوند، نمي توانند ديگران و حتي فرزندان و وابستگان خود را به نماز دعوت كنند زيرا مردم نماز او را دور از يك اخلاق صحيح و اسلامي مي‌دانند.

منبع:محسن قرائتی،پیوندهای نماز،تهران،ستاد اقامه نماز،۱۳۹۱،ص۴

نشاط و شادمانی در گرو داشتن دوست خوب و هم نشینی با اوست. انسان در انس و الفت با دوست، احساس شادی می‌کند. پیامبر می‌فرماید: «بنیاد عقل، پس از ایمان به خدا، دوستی با مردم است».  هر که باشد هم نشین دوستان هست در گلخن، میان بوستان  جوان به طور فطری، عاشق دوستی است و بنا به خواهش دل، با یک یا چند تن از هم سالان خود عمیق ترین روابط دوستانه را برقرار می‌سازد. رسول خدا صلی الله علیه و آله، بهترین دوستان را کسانی می‌داند که آدمی را به یاد خدا و معنویت نزدیک کنند.

ادامه »

در روايات اسلامى، امور فراوانى به چشم مى خورد كه از آن‌ها به عنوان كفّاره گناهان نام برده شده است. در اين فصل - كه فصل پايانى كتاب است - فهرست وار، به برخى از اين امور، اشاره مى كنيم: ۱) فرياد رسى از ستمديدگان اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «مِنْ كَفّاراتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إغاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَالتَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ»؛  «از جمله كفّاره هاى گناهان بزرگ، فريادرسى از مصيبت زدگان و تسلّى دادن رنج ديدگان است».

ادامه »