میهمانی خدا
ماه میهمانی خدا
ماه رمضان، ماه «ضیافة الله» و میهمانی دادن خداست که میزبان آن حضرت مهدی علیه السلام است. چون: بِیُمنِهِ رزق الوری؛ به یمن و برکت حجت بن الحسن علیه السلام است که موجودات روزی می‌خورند.
گرچه، اگر با دیده دقت بنگریم در همه سال و همه آنات سفرة میهمانی خدای کریم همراهِ میزبانی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف برقرار است چنان که سید بن طاووس رحمة الله گوید:
نَزیُلکَ حیثُ ما اتَّجهتْ رکابی وَ ضَیفُکَ حیثُ کنتُ مِنَ البلاد [مفاتیح الجنان محدث قمی، زیارت امام زمان در روز جمعه. ]
ای امام زمان من بر تو نازل می‌شوم هر کجا که راحله‌ام روی آورد و مرا وارد نماید. و میهمان تو هستم در هر کجا که باشم از شهر‌ها (چون هستی مملوک توست).
میزبانی و خلق مهمانت
همه بنشسته بر سر خوانَت
جانب خلق دائماً جاری است
ریزش سیل وار احسانت
منبع: رمضان نشان از قامت رعنا، عباس رمضانعلی زاده ،مشخصات نشر: قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف، ۱۳۹۴،ص ۱۳
سالمندان از دیدگاه معصومین علیهم السلام
سالمندان از دیدگاه معصومین علیهم السلام رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام با ارزنده ترین و زیباترین سخنان، سالمندان را در والاترین سریر اجتماعی نشانده و چنان فرّ و شکوهی به آنان بخشیده اند که همگان باید تنها از روزنه ی مفاهیم بلندی هم چون تجربه، دانایی و مُرشدی به آنان بنگرند، نه به دیده ی سستی و نیازمندی. این گونه بزرگ داشت سالمند، اعضای جامعه را وا می‌دارد تا خود را به سالمند نیازمند ببینند، نه این که سالمند را نیازمند خویش بپندارند. اکنون به نمونه‌هایی از این شکوه بخشی‌ها اشاره می‌کنیم:
۱. سالمندی و پیامبری
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله فرمود: هر پیری در میان طایفه اش هم چون پیامبری است در میان قومش. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در تبیین جایگاه ارزش مند سالمند در اسلام، در رهبری طایفه و خانواده، به او رتبه ی پیامبری می‌دهد؛ زیرا سالمندی، دوره ای سرشار از کوله بار پختگی، تجربه و کمال است و به یقین، بهره گیری از تجربه ی سالمندان، راه گشای جامعه ی انسانی خواهد بود. براساس این سخن، آدمیان همان گونه که در پیشگاه مقدس پیامبران راستین، سر کرنش و فرمانبرداری فرود می‌آورند و از مهر و عطوفت و ارشادشان، بهره مند می‌گردند، باید در برابر تجربه و دانش دیرپای سالمندان، سر تعظیم فرود آورند. ارزش مندی تجربه و اندیشه ی سالمند به گونه ای است که امیر سخن، امام علی علیه السلام فرموده است.
زیارت قبور اهل بیت علیهم السلام و آمرزش گناهان
زيارت قبور اهل بيت «عليهم السلام» و آمرزش گناهان
اشاره از امورى كه سبب آمرزش گناهان شده و بار گناه را سبك مى كند، «زيارت قبور اهل بيت عليهم السلام» مى باشد. زيارت قبور اهل بيت عليهم السلام - كه نشان دهنده محبّت و ارتباط انسان نسبت به آن ذوات مقدّسه مى باشد آثار و بركات فراوانى دارد كه از جمله آمرزش گناهان است. قبل از اين كه بعضى از رواياتى كه در اين زمينه است ذكر كنيم، بيان اين نكته لازم است كه زيارت اهل بيت عليهم السلام يك وظيفه است كه بر عهده پيروان و شيعيان آنان گذارده شده است. امام علىّ بن موسى الرضاعليه السلام اين موضوع را متذكّر شده، مى فرمايد: «إِنَّ لِكُلِ ّ إِمامٍ عَهْداً فِي عُنُقِ أَوْلِيائِهِ وَشِيعَتِهِ، وَإِنَّ مِنْ تَمامِ الوَفاءِ بِالْعَهْدِ وَحُسْنِ الْأَداءِ زِيارَةُ قُبُورِهِمْ… »؛ «هر امامى، به گردن دوستان و شيعيان خود عهد و پيمانى دارد و خوب وفا كردن به اين عهد و بهترين شكل اداى اين پيمان، زيارت قبور آنان است». 
بنابراين، زيارت قبور ائمّه و اهل بيت عليهم السلام تكليف و وظيفه است؛ تكليفى كه گرچه واجب نيست، امّا ترك آن خسارت و انجام آن همراه با آثار و بركات فراوان مى باشد كه در روايات منعكس شده است.
خمس در روایت ها
در برخی روایتها، به زوایای مختلف بحث خمس، پرداخته شده است. در این فصل، تنها به اهمیت خمس میپردازیم و روایتهای دیگری که به دیگر زوایای خمس پرداخته است، در فصلهای دیگر مطرح می‌شود. بر اساس روایت زیر، خوردن مالی که خمس آن پرداخت نشده است، عذاب الهی را به همراه دارد. از ابابصیر نقل شده است: قلت لِاَبی جعفر علیه السلام: ما اَیسرُ ما یدخُلُ به العَبدُ النّارَ؟ قال: مَن اَکَلَ مِن مالِ الیتیم درهماً و نَحنُ الیتیم. [محمد بن علی بن بابویة قمی، من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۴۱.]
رفیق شناسی از دیدگاه روایات
۱. عن موسى بن جعفر عن آبائه عليه السلام قال: قالَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله: «اذا أحَبَّ أحَدُكُمْ أخاهُ فلْيسألَهُ عَنْ اسم أبيهِ و عَنْ قَبِيلَتِهِ وَ عَشِيرَتِه فانّهُ مِن الحَقِّ الواجِبِ و صدق الاخاءِ أنْيسألَهُ عَنْ ذلِكَ وَ الاّ فانَّها مَعْرِفَةٌ حَمْقاهُ». امام موسى بن جعفر عليه السلام ازجدش رسول اللّه صلى الله عليه و آله نقل مى كند: هرگاه يكى ازشما برادرش را دوست داشته باشد، بايد از نام پدر و قبيله و عشيره او سؤال كند، زيرا اين حقوق واجب به شمار مى رود. اخوّت حقيقى آن است كه از برادرش اين سؤال را بكند، وگرنه شناختى احمقانه خواهد بود.
۲. قال النبى صلى الله عليه و آله: «أكْثِروا مِن الاخوانِ فانَّ ربَّكمْ حيىُّ كريمٌ يستحْيِى أن يُعَذّب عبْدَهُ بين اخوانِهِ يَوْمَ القيمَةِ». پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: دوست بسيار گيريد، زيرا خداى شما با حيا و بخشنده است و شرم دارد كه روز رستاخيز، بنده خود را در ميان برادرانش عذاب كند.
۳. قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله: «انَّ اللّه تَعالى يحِبُّ الْمداوَمَة عَلَى الاخاءِ القديم فَدوِمُوا». خداوند ادامه دوستى ديرينه را دوست دارد، بنابراين دوستى ديرينه را ادامه دهيد.